Από την Κινγκξίν, επαρχία Χενάν
Στο παρελθόν, δεν κατανοούσα το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, πιστεύοντας ότι αν κάποιος παρουσιάσει διαφθορά ή παραβεί το καθήκον του κατά τρόπον ώστε να προκληθεί ζημιά στο έργο της εκκλησίας, ο άνθρωπος αυτός θα αντιμετωπίσει τα αντίποινα που του αξίζουν ή θα απαλλαγεί των καθηκόντων του ή θα του επιβληθεί τιμωρία. Εξαιτίας της λανθασμένης αυτής άποψης, είχα πάντα τον φόβο μήπως κάνω λάθος στην εργασία μου και απολυθώ ή σταλώ πίσω στο σπίτι μου, έτσι σκαρφίστηκα ένα μικρό «τέχνασμα»: Κάθε φορά που έκανα κάτι λάθος, προσπαθούσα όσο γινόταν να μην αφήνω τους ηγέτες να το μάθουν πρώτοι, και αγωνιζόμουν να επανορθώσω γι’ αυτό εγώ η ίδια και κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια για να το διορθώσω. Αυτό δεν θα με βοηθούσε να διατηρήσω τα καθήκοντά μου; Έτσι, κάθε φορά που έδινα αναφορές για την εργασία μου, υποβάθμιζα σπουδαία ζητήματα και απλά διέγραφα τα μικρά. Τις εποχές που ήμουν παθητική, έκανα το καλύτερο δυνατόν για να το καλύψω ενώπιον των ηγετών και εμφανιζόμουν ως πολύ δραστήρια και θετική, τρομοκρατημένη από τη σκέψη ότι θα γνώριζαν ότι βρισκόμουν σε μη κανονική κατάσταση και θα νόμιζαν ότι αδυνατούσα να εργαστώ, με αποτέλεσμα τότε να με απομακρύνουν από τη θέση μου. Έτσι, φυλαγόμουν πάρα πολύ, βαδίζοντας ακροποδητί γύρω από τους ηγέτες και τον Θεό σε ό,τι κι αν έκανα.
Ωστόσο, ο Θεός επιτηρεί τις καρδιές και το μυαλό των ανθρώπων και το «τέλειο τέχνασμά» μου δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεφύγει από τα μάτια του Θεού. Από την εμπειρία μου, ανακάλυψα ότι, όσο κι αν προσπαθούσα να καλύψω τα πράγματα, τόσο πιο πολύ ο Θεός τα έφερνε στο φως. Για παράδειγμα, κάθε φορά που προσπαθούσα να επιδείξω τα «ταλέντα» μου ενώπιον των ηγετών, πάντα τα θαλάσσωνα και γινόμουν ρεζίλι. Όποτε προσπάθησα να καλύψω την παθητική μου κατάσταση, «μαύρα σύννεφα» έκαναν πάντοτε την εμφάνισή τους στο πρόσωπό μου χωρίς να το θέλω, τα οποία οι αδελφοί και οι αδελφές μου αντιλαμβάνονταν. Όποτε προσπάθησα να καλύψω λάθη ή παραλείψεις στην εργασία μου, τα αποτελέσματα της δουλειάς μου ήταν σαν καθρέφτης που αποκάλυπτε τα πάντα. Έπειτα από τόσες και τόσες φορές που ντροπιάστηκα και βασανίστηκα από τη συνείδησή μου εξαιτίας της ατιμίας μου που με έκανε να αποτυγχάνω, και πάλι δεν κατανόησα από αυτό τις προθέσεις και τον σκοπό πίσω από το γιατί ο Θεός λειτουργεί με τον συγκεκριμένο τρόπο, ούτε το πώς σώζει τους ανθρώπους. Απλώς περίμενα παθητικά την έλευση της δίκαιης κρίσης του Θεού και την επικείμενη τιμωρία της εκκλησίας.
Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν εξελίχθηκε όπως είχα φανταστεί. Στη δουλειά μου, παρόλο που είχα κλαδευτεί και αντιμετωπιζόμουν ως μη εκπληρούσα σωστά το καθήκον μου, συνέχισα να λαμβάνω την ολόψυχη καθοδήγηση από τους αδελφούς και τις αδελφές. Με άφησαν να μάθω τι σημαίνει να εργάζεται κάποιος σύμφωνα με τη θέλησή του, τι σημαίνει να χειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, τι σημαίνει επιπόλαιος, τι σημαίνει να εκπληρώνει κάποιος πιστά το καθήκον του και μου επέτρεψαν να κατανοήσω ότι μόνο ενεργώντας σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και με όλη την καρδιά, με όλο το μυαλό και τη δύναμή του, μπορεί κάποιος να εκπληρώσει σωστά το καθήκον του. Όσον αφορά στην είσοδο στη ζωή, πολλές φορές παγιδεύτηκα σε κακές σκέψεις από τις οποίες αδυνατούσα να απαλλαγώ, αφήνοντας την καρδιά μου μέσα σε οδύνη. Ήθελα να ανοίξω την καρδιά μου, να αναζητήσω και να έχω συναναστροφή, αλλά ένοιωθα υπερβολικά αμήχανη για να μιλήσω γι’ αυτό. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα να περιπέσω στο σκότος και να απωλέσω το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αλλά αφού διακινδύνευσα τα πάντα και τα έφερα στο φως, είδα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές όχι μόνο δεν με περιγέλασαν ή δεν με κοίταξαν περιφρονητικά εξαιτίας αυτού, αλλά, αντιθέτως, με βοήθησαν και με συμβούλευσαν, επιτρέποντάς μου να ζήσω υπό το φως και βοηθώντας με να βρω ένα μονοπάτι για να κάνω πράξη και να αποκτήσω τη δύναμη να νικήσω την αμαρτία. Αργότερα, είδα ότι όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές γύρω μου έκαναν κάτι λάθος ή παρουσίασαν διαφθορά, η εκκλησία δεν τους έστελνε απλά πίσω στο σπίτι τους. Αντίθετα, η εκκλησία έκανε ό,τι μπορούσε για να συναναστρέφεται μαζί τους και να τους στηρίξει, δίνοντάς τους τη μια ευκαιρία μετά την άλλη. Ακόμα κι αν κάποιοι εστάλησαν τελικά πίσω στο σπίτι τους, τούτο συνέβη μόνο επειδή δεν είχαν καλή ανθρώπινη φύση˙ διέκοπταν και παρενέβαιναν στο έργο της εκκλησίας, αποτυγχάνοντας να διαδραματίσουν θετικό ρόλο. Πάντοτε τα κουτσοκατάφερναν στο καθήκον τους, δεν πέτυχαν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα και αρνήθηκαν να μετανοήσουν ακόμη και αφού κλαδεύτηκαν, αντιμετωπίστηκαν και τους συναναστράφηκαν πολλές φορές. Αλλά ακόμη και αυτοί οι άνθρωποι, αν έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα, είναι πραγματικά ικανοί να συλλογιστούν, να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να αλλάξουν, η εκκλησία θα τους δώσει κι άλλες ευκαιρίες να εκτελέσουν ένα καθήκον και να προετοιμάσουν καλές πράξεις. Τα γεγονότα αυτά με έκαναν να δω ότι η στάση του Θεού απέναντί μας είναι ακριβώς αυτή των γονέων που αντιμετωπίζουν τον άσωτο υιό τους που έχει επιστρέψει με απαράμιλλη αγάπη και τρυφερότητα. Με έκαναν, επίσης, να δω ότι το έργο που επιτελεί ο Θεός είναι η κάθαρση, η αλλαγή και η τελείωση των ανθρώπων. Τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι είτε ο Θεός μεταχειρίζεται τους ανθρώπους με έλεος και αγάπη, είτε με δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και οργή, όλα αυτά γίνονται για να σώσει την ανθρωπότητα στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται η απεριόριστη αγάπη και σωτηρία του Θεού για την ανθρωπότητα, και όλα καθορίζονται από την ουσία Του. Συλλογιζόμενη το θέλημα του Θεού, σκέφτηκα όσους αποκαλύφθηκαν, αντικαταστάθηκαν ή εστάλησαν πίσω στο σπίτι τους˙ μόνο μέσα στο συγκεκριμένο περιβάλλον της αποκάλυψης και της εξάλειψης, άρχισαν να κάνουν τον απολογισμό τους, να βλέπουν ξεκάθαρα την αλήθεια της διαφθοράς τους από τον Σατανά, να γονατίζουν ενώπιον του Θεού και να μετανοούν αληθινά. Χωρίς αυτό το είδος της αποτυχίας, πιθανότατα θα συνέχιζαν να περιπλανώνται τυφλά στο συγκεκριμένο μονοπάτι. Είναι ξεκάθαρο ότι το έργο που επιτελεί ο Θεός είναι στ’ αλήθεια η σωτηρία της ανθρωπότητας και περιέχει πράγματι την αγάπη και τις ευγενείς προθέσεις Του για τον άνθρωπο. Στο παρελθόν, δεν κατανοούσα πραγματικά το έργο Του για τη σωτηρία˙ η κατανόησή μου για τον Θεό ήταν εντελώς μονόπλευρη.
Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Ποια είναι η ουσία του Χριστού; Η ουσία του Χριστού είναι η αγάπη για την ανθρωπότητα˙ όσον αφορά όσους Τον ακολουθούν, είναι η απεριόριστη αγάπη. Αν δεν έχει καθόλου αγάπη ή έλεος, τότε οι άνθρωποι δεν θα ήταν ικανοί να τον ακολουθούν έως σήμερα. Κάποιοι λένε: “Τότε ο Θεός δεν είναι και πάλι δίκαιος;” Το ότι εξακολουθεί να είναι δίκαιος, είναι σωστό, αλλά από τη σκοπιά της διάθεσής Του, η δικαιοσύνη Του είναι μίσος προς τη διαφθορά και τη φαυλότητα της ανθρωπότητας. Τι θα γινόταν αν Εκείνος διέθετε μόνο δικαιοσύνη χωρίς αγάπη; Τι θα γινόταν αν η αγάπη αδυνατούσε να νικήσει τη δικαιοσύνη; Τότε θα μπορούσε να λεχθεί ότι η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη. Ως εκ τούτου, μιλώ ειλικρινά μαζί σας: Στο έργο που επιτελεί ο Θεός για την ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσής Του, η πιο εμφανής και εξέχουσα ουσία του είναι η αγάπη˙ είναι η απεριόριστη ανεκτικότητα. Δεν είναι όπως φαντάζεστε ότι “Αν ο Θεός σκοπεύει να πλήξει κάποιον, θα το πράξει, και αν μισεί κάποιον, θα τον τιμωρήσει, θα τον καταραστεί, θα τον κρίνει και θα τον παιδέψει˙ αυτό θα είναι πολύ αυστηρό! Αν είναι θυμωμένος με τους ανθρώπους, οι άνθρωποι θα τρέμουν από τον φόβο και δεν θα είναι ικανοί να σταθούν ενώπιόν Του”. Αυτή είναι μόνο μία μέθοδος για την έκφραση της διάθεσης του Θεού και, τελικά, ο σκοπός Του εξακολουθεί να είναι η σωτηρία. Η αγάπη Του διατρέχει όλες τις αποκαλύψεις της διάθεσής Του. Αναλογιστείτε τούτο, κατά τη διάρκεια του έργου τον καιρό της ενσάρκωσης, αυτό που αποκαλύπτει περισσότερο ο Θεός για τους ανθρώπους, είναι η αγάπη. Τι σημαίνει υπομονή; Υπομονή σημαίνει ευσπλαχνία, επειδή υπάρχει αγάπη μέσα της και ο σκοπός της είναι, και πάλι, να σώσει τους ανθρώπους. Ο Θεός είναι ικανός να σπλαχνίζεται τους ανθρώπους, επειδή διαθέτει αγάπη. Ακριβώς όπως αν υπάρχει αληθινή αγάπη μεταξύ δύο συζύγων, δεν εξετάζει ο ένας τις ατέλειες και τα λάθη του άλλου. Αν προκαλούνταν να θυμώσουν, θα ήταν και πάλι ικανοί να δείξουν υπομονή. Τα πάντα είναι θεμελιωμένα πάνω στη βάση της αγάπης. Αν ήταν γεμάτοι μίσος, τότε η στάση τους δεν θα ήταν αυτή που είναι, η έκφρασή τους δεν θα ήταν η ίδια. Αν ο Θεός διέθετε μόνο μίσος και θυμό, και υπήρχε μόνο κρίση και παίδεμα, και δεν υπήρχε αγάπη σε αυτό, τότε η κατάσταση δεν θα ήταν αυτή που βλέπετε τώρα και συμφορά θα έπεφτε πάνω σας. Θα σας παρείχε Εκείνος την αλήθεια;» (από «Η αληθινή αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Όταν είχα διαβάσει αυτό το απόσπασμα στο παρελθόν, παρόλο που αναγνώρισα την αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα στα λόγια, ποτέ δεν το κατανόησα πραγματικά και πάντοτε ήμουν δύσπιστη και επιφυλακτική προς τον Θεό. Τώρα μόνο, που όντως κατανοώ λιγάκι αυτά τα λόγια, μπορώ να εκτιμήσω πόσο αληθινά είναι. Κατανοώντας τα υπονοούμενα, αισθάνομαι ότι είναι γεμάτα με τη βαθιά αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα, με την ειλικρινή θρέψη, υποστήριξη και καθοδήγησή Του για εμάς, και είναι ιδιαιτέρως γεμάτα από την πιο γνήσια και αληθινή αγάπη Του για εμάς.
Εκείνη τη στιγμή, βαθιά αισθήματα ενοχής προς τον Θεό ανέβλυσαν στην καρδιά μου και ήρθα ενώπιον του Θεού για να μετανοήσω: «Θεέ μου! Σε ακολουθούσα για τόσο πολλά χρόνια και, παρά την πίστη μου σε Εσένα, δεν Σε γνώριζα. Ήμουν τόσο τυφλή και παράλογη, παρανοώντας τη μητρική καρδιά Σου, ξεπληρώνοντάς Σε μόνο με πληγές. Είμαι πραγματικά ανάξια να έρθω ενώπιόν Σου, και ακόμα πιο ανάξια της σωτηρίας Σου! Κι όμως, ο τρόπος με τον οποίο με μεταχειρίστηκες δεν στηρίχθηκε στην ανυπακοή μου. Αντίθετα, χρησιμοποίησες τα γεγονότα προκειμένου να με καθοδηγήσεις βήμα-βήμα για να κατανοήσω το θέλημά Σου, να γνωρίσω το έργο Σου για τη σωτηρία και να εξαλείψω τις παρανοήσεις μου. Θεέ μου! Είδα την ομορφιά και την καλοσύνη Σου και βίωσα την πρακτικότητα του λόγου Σου — είσαι δίκαιος και είσαι αγάπη! Από εδώ και πέρα, θέλω να μάθω περισσότερα για το κάλλος Σου μέσα από τον λόγο Σου και μέσα από την πραγματική ζωή, και να προσπαθήσω να είμαι ένα άτομο ειλικρινές ως προς την πιστή εκπλήρωση του καθήκοντός μου, προκειμένου να ξεπληρώσω τη μεγάλη Σου αγάπη!»
Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού
Write a comment