Από τον Τσεν Άι, Κίνα
Ακολούθησα τους γονείς μου στην πίστη τους στον Κύριο από τότε που ήμουν μικρός και τώρα είμαι πλέον αντίκρυ στα γεράματα. Μολονότι πιστεύω στον Κύριο όλη μου τη ζωή, το πρόβλημα τού πώς να απαλλαγώ από την αμαρτία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών αποτέλεσε ανεπίλυτο γρίφο που μου προκαλούσε συνεχή ανησυχία, κάνοντάς με να νιώθω χαμένος και πονεμένος. Επιθυμούσα πάρα πολύ να μπορέσω να ανακαλύψω κατά τη διάρκεια της ζωής μου τον τρόπο να απαλλαγώ από την αμαρτία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών, έτσι ώστε όταν έλθει η ώρα μου να είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω τον θάνατο με την επίγνωση ότι η ζωή μου ήταν πλήρης και μπορώ τελικά να συναντήσω τον Κύριο με ειρήνη στην καρδιά μου.
Σε μια προσπάθεια επίλυσης αυτού του διλήμματος, συμβουλευόμουν με ενθουσιασμό τη Βίβλο, πηγαίνοντας από την Παλαιά Διαθήκη στην Καινή και από την Καινή Διαθήκη πίσω στην Παλαιά, διαβάζοντας την Αγία Γραφή ξανά και ξανά. Όμως, τελικά, δεν μπόρεσα να βρω τη σωστή απάντηση. Χωρίς άλλη επιλογή, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ρίξω το βάρος των προσπαθειών μου στο να συμπεριφέρομαι κατά το δυνατόν σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Κυρίου, επειδή Εκείνος είπε: «Η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Κατά Ματθαίον 11:12). Ανακάλυψα, όμως, ότι στην πραγματική ζωή, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα και πάλι να ανταποκριθώ σε αυτό που μου ζητούσε ο Κύριος. Όπως είπε κι Εκείνος: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου. Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Κατά Ματθαίον 22:37–39). Ο Κύριος απαιτεί να αγαπάμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά και τον νου και οι αδελφοί και οι αδελφές να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Ό,τι και αν έκανα όμως, απλώς δεν μπορούσα να επιτύχω αυτό το είδος αγάπης, επειδή η αγάπη μου για την οικογένειά μου ήταν μεγαλύτερη από την αγάπη μου για τον Κύριο και απλώς δεν μπορούσα να αγαπώ πραγματικά τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην εκκλησία όπως αγαπούσα τον εαυτό μου. Αντιθέτως, ήμουν συχνά μικροπρεπής και συμφεροντολόγος με τους άλλους όσον αφορούσε τα συμφέροντά μου, τόσο ώστε να γεννιέται μνησικακία μέσα μου. Πώς θα μπορούσε ποτέ κάποιος σαν κι εμένα να σωθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών; Ο Κύριος Ιησούς είπε, επίσης, πολλά πράγματα σχετικά με την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών, όπως: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). «Επειδή σας λέγω ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 5:20). Δεν μπορούσα να θέσω σε εφαρμογή καμία από αυτές τις απαιτήσεις του Κυρίου. Έλεγα συχνά ψέματα και κατηγορούσα τον Κύριο όποτε συναντούσα κάτι που δεν μου άρεσε. Οι σκέψεις μου περιείχαν δόλο και ανεντιμότητα, κι έπεφτα συνεχώς στην αμαρτία, αμαρτάνοντας και μετανοώντας, μετανοώντας και αμαρτάνοντας ξανά και ξανά. Ο Κύριος είναι άγιος, και στη Βίβλο αναφέρεται: «Τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Προς Εβραίους 12:14). Πώς θα μπορούσε ποτέ κάποιος τόσο απολύτως βρόμικος όσο εγώ να είναι ικανός να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών; Αυτό με ενοχλούσε πολύ. Όμως, κάθε φορά που διάβαζα για την οδό της δικαίωσης δια της πίστης, όπως την υιοθετεί ο Παύλος στις επιστολές προς τους Ρωμαίους, τους Γαλάτες και τους Εφεσίους —ότι με το να έχει κανείς πίστη και να βαφτιστεί σημαίνει ότι σίγουρα θα σωθεί, ότι αν πιστεύουμε στον Κύριο μέσα από την καρδιά μας και Τον αναγνωρίζουμε με το στόμα μας, τότε έχουμε δικαιωθεί δια της πίστης, έχοντας σωθεί για πάντα, και ότι όταν έλθει και πάλι ο Κύριος, σίγουρα θα μας ανυψώσει στη βασιλεία των ουρανών —ένιωθα γεμάτος χαρά. Αισθανόμουν ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ για την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Έπειτα, όμως, θυμόμουν τα όσα είπε ο Κύριος ως προς το ότι οι άνθρωποι είναι σε θέση να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών μόνο μέσω των δικών τους προσπαθειών και ένιωθα ανήσυχος. Να δικαιώνεται κανείς δια της πίστης και στη συνέχεια να εισέρχεται στη βασιλεία των ουρανών θα μπορούσε πραγματικά να είναι τόσο απλό; Ιδιαίτερα όταν έβλεπα παλιούς ευσεβείς πιστούς που πλησίαζαν το τέλος της ζωής τους και εμφανίζονταν νευρικοί και ανήσυχοι, τόσο ώστε ακόμη και να θρηνούν πολύ και κανένας από αυτούς να μη φαίνεται χαρούμενος που φεύγει, άθελά μου αναρωτιόμουν: Εφόσον λένε ότι μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών με τη δικαίωση δια της πίστης και μόνο, τότε γιατί φαίνονται τόσο τρομοκρατημένοι στην επιθανάτια κλίνη τους; Έμοιαζε σαν να μην είχαν ούτε οι ίδιοι ιδέα αν είχαν σωθεί ή όχι, ούτε πού θα πήγαιναν μετά θάνατον. Αναλογιζόμουν ξανά και ξανά τα λόγια του Κυρίου Ιησού, σκεφτόμουν και τα λόγια του Παύλου, και ανακάλυψα ότι τα λόγια του Ιησού και τα λόγια του Παύλου διαφέρουν πολύ σχετικά με το θέμα τού ποιος μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Σύμφωνα με τον Παύλο, ένα άτομο δικαιώνεται δια της πίστης απλά και μόνο πιστεύοντας στον Κύριο —εάν συνέβαινε αυτό, τότε όλοι θα σώζονταν. Τότε, λοιπόν, γιατί ο Κύριος Ιησούς είπε: «Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με δίκτυον, το οποίον ερρίφθη εις την θάλασσαν και συνήγαγεν από παντός είδους· το οποίον, αφού εγεμίσθη, ανεβίβασαν επί τον αιγιαλόν και καθήσαντες συνέλεξαν τα καλά εις αγγεία, τα δε αχρεία έρριψαν έξω» (Κατά Ματθαίον 13:47–48); Γιατί, όταν ο Κύριος επιστρέψει τις έσχατες ημέρες, χρειάζεται να χωρίσει την ήρα από το στάρι, τα πρόβατα από τα ερίφια και τους καλούς υπηρέτες από τους κακούς; Από αυτά τα λόγια που είπε ο Κύριος Ιησούς είναι σαφές ότι δεν μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών όλοι όσοι πιστεύουν σε Αυτόν. Έτσι, λοιπόν, αναρωτήθηκα: Έχω σωθεί; Και θα μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών όταν πεθάνω; Αυτά τα ερωτήματα εξακολουθούσαν να παραμένουν στο μυαλό μου σαν αινίγματα και δεν ήξερα πώς να τα απαντήσω.
Σε μια προσπάθεια επίλυσης αυτού του προβλήματος, συμβουλεύτηκα τα έργα που είχαν γράψει γνωστές προσωπικότητες του πνεύματος ανά τους αιώνες, όμως τα περισσότερα από όσα διάβασα αποτελούσαν ερμηνείες της δικαίωσης δια της πίστης όπως αυτή εμφανίζεται στις επιστολές προς τους Ρωμαίους, τους Γαλάτες και τους Εφεσίους και ούτε ένα από τα βιβλία αυτά δεν μπόρεσε να διαλύσει τη σύγχυσή μου. Στη συνέχεια, επισκέφθηκα όλους τους γνωστούς πρεσβυτέρους του Κυρίου και παρευρέθηκα σε συναθροίσεις πολλών διαφορετικών δογμάτων, όμως διαπίστωσα ότι όλοι έλεγαν λίγο-πολύ τα ίδια πράγματα και κανείς δεν μπορούσε να μου εξηγήσει με σαφήνεια το μυστήριο τού πώς μπορεί κανείς να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Αργότερα, βρήκα ένα καινούριο ανερχόμενο ξένο δόγμα και σκέφτηκα μέσα μου ότι αυτό το είδος εκκλησίας ίσως θα μπορούσε να ρίξει κάποιο νέο φως κι έτσι, ευδιάθετος, πήγα να παρευρεθώ σε μία από τις συναθροίσεις τους. Στην αρχή του κηρύγματός τους, το βρήκα κάπως διαφωτιστικό, όμως έως ότου να τελειώσει, διαπίστωσα ότι κι αυτοί κήρυτταν την οδό της δικαίωσης δια της πίστης και ένιωσα συντετριμμένος από απογοήτευση. Μετά τη συνάθροιση, αναζήτησα τον επικεφαλής πάστορα και ρώτησα: «Πάστορα, φοβάμαι ότι δεν κατάλαβα όταν είπατε: “Μια φορά σωσμένος, για πάντα σωσμένος”. Μπορείτε να συναναστραφείτε περισσότερο μαζί μου ως προς αυτό;» Ο πάστορας είπε: «Είναι πολύ εύκολο να το καταλάβει κανείς. Στην προς Ρωμαίους επιστολή λέει: “Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών· τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων;” (Προς Ρωμαίους 8:33–34). Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μάς έχει ήδη δώσει άφεση για όλες μας τις αμαρτίες με τη σταύρωσή Του. Δηλαδή, όλες μας οι αμαρτίες, είτε πρόκειται για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει στο παρελθόν, τις αμαρτίες που διαπράττουμε σήμερα ή τις αμαρτίες που πρόκειται να διαπράξουμε στο μέλλον, έχουν όλες συγχωρεθεί. Έχουμε δικαιωθεί για πάντα δια της πίστης στον Χριστό, και εάν ο Κύριος δεν μας καταδικάζει για τις αμαρτίες μας, ποιος θα μπορούσε να μας κατηγορήσει; Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας ως προς την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών». Η απάντηση του πάστορα με μπέρδεψε ακόμη περισσότερο, ρώτησα λοιπόν στη συνέχεια: «Πώς εξηγείτε αυτό που είναι γραμμένο στην προς Εβραίους επιστολή: “Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών” (Προς Εβραίους 10:26);» Το πρόσωπο του πάστορα κοκκίνισε και δεν είπε τίποτα παραπάνω, και η ερώτησή μου έμεινε αναπάντητη. Όχι μόνον η συνάθροιση αυτή δεν κατάφερε να ξεδιαλύνει τη σύγχυσή μου, αλλά, αντίθετα, είχε αυξήσει τη δυσαρέσκειά μου. Σκέφτηκα μέσα μου: «Πιστεύω στον Κύριο εδώ και δεκαετίες, όμως αν δεν μου είναι ούτε καν ξεκάθαρο αν θα πάει η ψυχή μου στον Κύριο όταν πεθάνω, αυτό δεν σημαίνει ότι είχα κατά κάποιον τρόπο ασαφή πίστη όλη μου τη ζωή;» Ξεκίνησα, λοιπόν, να αναζητώ παντού μα παντού την απάντηση στο πρόβλημά μου.
Τον Μάρτιο του 2000, πήγα να φοιτήσω σε μια ιερατική σχολή, την οποία είχαν αλλοδαποί, με την πεποίθηση ότι τα κηρύγματα που θα έκαναν οι ξένοι θα ήταν ανώτερα και σίγουρα θα ξεδιάλυναν τη σύγχυσή μου. Προς έκπληξή μου, όμως, αφού φοίτησα εκεί επί δύο μήνες, περίοδο κατά την οποία ξεχείλιζα από πίστη, ανακάλυψα ότι οι πάστορες κήρυτταν όλοι τα ίδια παλιά πράγματα και δεν υπήρχε κανένα απολύτως νέο φως στα κηρύγματά τους. Ενόσω ήμουν εκεί, δεν άκουσα το παραμικρό ζωογόνο κήρυγμα, ούτε και διάβασα καν κάποιο πνευματικό δοκίμιο. Όχι μόνο δεν είχε διαλυθεί η σύγχυσή μου, αλλά, αντιθέτως, με την παραμονή μου εκεί αισθανόμουν ακόμη πιο μπερδεμένος. Άθελά μου αισθάνθηκα σύγχυση και σκέφτηκα: «Είμαι εδώ για περισσότερο από δύο μήνες, όμως τι κέρδισα; Εάν δεν μπορώ να εξασφαλίσω παροχή εδώ, τότε ποιο το νόημα να συνεχίσω τις σπουδές αυτές;»
Ένα βράδυ μετά το δείπνο, ρώτησα έναν πάστορα: «Πάστορα, ως φοιτητές της θεολογίας, αυτά είναι τα μόνα θέματα που μελετάμε; Μπορούμε να μιλάμε για την οδό της ζωής;» Ο πάστορας απάντησε πολύ σοβαρά: «Εάν δεν συζητάμε αυτά τα πράγματα στις θεολογικές μας σπουδές, τότε για τι θα πρέπει να μιλάμε; Χαλάρωσε και συνέχισε τις σπουδές σου! Αποτελούμε τη μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωση στον κόσμο και είμαστε διεθνώς αναγνωρισμένοι. Θα σε εκπαιδεύσουμε εδώ για τρία χρόνια κι έπειτα θα είσαι διεθνώς πιστοποιημένος ως πάστορας. Όταν έλθει εκείνη η ώρα, μπορείς να πάρεις αυτό το πιστοποιητικό οπουδήποτε στον κόσμο, να κηρύττεις το ευαγγέλιο και να ιδρύεις εκκλησίες». Η απάντηση του πάστορα με απογοήτευσε πραγματικά. Δεν ήθελα να γίνω πάστορας, ήθελα απλώς να μάθω πώς να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών. Τον ρώτησα, λοιπόν: «Πάστορα, βλέποντας ότι το να έχει κανείς πιστοποιητικό πάστορα ξεκλειδώνει τόσο πολλές πόρτες, θα μπορέσω να το χρησιμοποιήσω για να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών;» Ακούγοντάς το αυτό, ο πάστορας έμεινε σιωπηλός. Συνέχισα: «Πάστορα, άκουσα ότι πιστεύετε στον Κύριο από τότε που ήσασταν παιδί. Έχουν πλέον περάσει πολλές δεκαετίες, αναρωτιέμαι, λοιπόν, έχετε σωθεί;» Απάντησε: «Ναι, έχω σωθεί». Ρώτησα: «Άρα θα μπορέσετε να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών;» Είπε με αυτοπεποίθηση: «Φυσικά θα εισέλθω!» Ρώτησα τότε: «Μπορώ να ρωτήσω, λοιπόν, πού βασίζεστε λέγοντας ότι θα μπορέσετε να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών; Είστε πιο δίκαιος άνθρωπος από ό,τι ήταν οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι; Αγαπάτε τους γείτονές σας όπως αγαπάτε τον εαυτό σας; Είστε άγιος; Σκεφτείτε το: Εξακολουθούμε άθελά μας να αμαρτάνουμε όλη την ώρα και να πηγαίνουμε ενάντια στις διδασκαλίες του Κυρίου, και καθημερινά βιώνουμε μια κατάσταση με βάση την οποία αμαρτάνουμε την ημέρα και εξομολογούμαστε τη νύχτα. Ο Θεός είναι άγιος, πιστεύετε λοιπόν πραγματικά ότι θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, όταν είμαστε τόσο βουτηγμένοι στην αμαρτία;» Ο πάστορας ζορίστηκε, το πρόσωπό του έγινε κόκκινο σαν παντζάρι και δεν άρθρωσε λέξη για κάμποση ώρα. Βρήκα την αντίδρασή του πολύ απογοητευτική και ένιωσα ότι αν συνέχιζα τις σπουδές μου εκεί δεν θα μπορούσα να κατανοήσω το μυστήριο τού πώς να κερδίσω ζωή και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, λοιπόν, άφησα πίσω τις σπουδές μου στην ιερατική σχολή κι επέστρεψα στη γενέτειρά μου.
Στο ταξίδι της επιστροφής, ένιωθα τόσο πεσμένος όσο ποτέ μέχρι τότε˙ αισθανόμουν σαν να είχε συντριβεί η τελευταία μου ελπίδα. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Ακόμη και στην ιερατική σχολή που είχαν ξένοι πάστορες, η αναζήτησή μου και πάλι δεν αποκάλυψε το μονοπάτι για να απαλλαγώ από την αμαρτία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών. Πού αλλού μπορώ να πάω για ν’ αναζητήσω αυτό το μονοπάτι;» Ένιωθα σαν να είχα φτάσει στο τέλος του δρόμου. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, άστραψε ξανά μπροστά στα μάτια μου η εικόνα του γέρου πατέρα μου κι ενός γέροντα πάστορα να κλαίνε καθώς προσέγγιζαν τον θάνατο. Σκέφτηκα ότι είχαν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους κηρύττοντας την οδό της δικαίωσης δια της πίστης, το ότι οι άνθρωποι θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών μετά θάνατον, όμως τελικά έφυγαν από τη ζωή γεμάτοι τύψεις. Πίστευα στον Κύριο όλη μου τη ζωή κι έλεγα καθημερινά σε ανθρώπους ότι θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών όταν πεθάνουν, κι όμως ποτέ δεν γνώριζα πραγματικά σαφώς με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να εισέλθει ουσιαστικά στη βασιλεία των ουρανών —θα εγκατέλειπα αυτήν τη ζωή γεμάτος τύψεις ακριβώς όπως ο πατέρας μου κι ο πάστορας; Μέσα στη θλίψη μου, μού ήλθαν ξαφνικά στον νου τα παρακάτω λόγια από τον Κύριο: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή» (Κατά Ματθαίον 7:7). «Σωστά», σκέφτηκα. «Ο Κύριος είναι πιστός, και όσο αναζητώ με αληθινή καρδιά, τότε σίγουρα θα με καθοδηγεί. Δεν μπορώ να τα παρατήσω. Όσο μου μένει έστω και μία μόνο πνοή στο σώμα μου, θα συνεχίσω να αναζητώ το μονοπάτι προς τη βασιλεία των ουρανών!» Ήλθα κατόπιν ενώπιον του Κυρίου για να προσευχηθώ: «Αγαπημένε μου Κύριε, αναζήτησα παντού την οδό για να απαλλαγώ από την αμαρτία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών, όμως κανείς δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημά μου. Αγαπημένε μου Κύριε, τι πρέπει να κάνω; Ως κήρυκας, λέω καθημερινά στους αδελφούς και τις αδελφές ότι θα πρέπει να αναζητούν επιμελώς και να είναι υπομονετικοί μέχρι το τέλος και ότι Εσύ θα έλθεις να μας πάρεις στη βασιλεία των ουρανών αφού πεθάνουμε. Όμως, σε αυτό το σημείο, πραγματικά δεν έχω ιδέα πώς να απαλλαγώ από την αμαρτία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών. Δεν είμαι ο τυφλός που οδηγεί τους τυφλούς, οδηγώντας τους αδελφούς και τις αδελφές μου στον λάκκο; Αγαπημένε μου Κύριε, πού θα πρέπει να πάω για να αναζητήσω το μονοπάτι για τη βασιλεία των ουρανών; Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με!»
Αφού επέστρεψα στη γενέτειρά μου, άκουσα ότι πολλά καλά πρόβατα και επικεφαλής πρόβατα στην εκκλησία μας είχαν προσχωρήσει στην Αστραπή της Ανατολής. Πολλοί έλεγαν ότι η οδός της Αστραπής της Ανατολής παρείχε νέα κατανόηση και νέο φως, ενώ ακόμη και έμπειροι πάστορες θαύμαζαν τα κηρύγματά τους. Κάθε φορά που άκουγα αυτά τα πράγματα, σκεφτόμουν: «Φαίνεται ότι τα κηρύγματα της Αστραπής της Ανατολής είναι πράγματι μεγαλόπνοα. Κρίμα που δεν έχω συναντήσει κανέναν από την Αστραπή της Ανατολής. Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να τους συναντήσω μία μέρα! Εάν έλθει εκείνη η μέρα, σίγουρα θα ακούσω και θα αναζητήσω ειλικρινά για να διαπιστώσω γιατί ακριβώς τα κηρύγματά τους είναι τόσο καλά και κατά πόσον μπορούν να διαλύσουν αυτήν τη σύγχυση που με κατατρέχει χρόνια».
Μία μέρα, μια επικεφαλής της εκκλησίας μού είπε: «Στην τάδε εκκλησία, πολλά από τα καλά πρόβατα προσχώρησαν στην Αστραπή της Ανατολής. Όλα τα δόγματα ασφαλίζουν πλέον τις εκκλησίες τους και πρέπει να παροτρύνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με κανέναν από την Αστραπή της Ανατολής, και ιδιαίτερα να μην ακούνε τα κηρύγματά τους. Εάν όλοι οι πιστοί μας αρχίσουν να πιστεύουν στην Αστραπή της Ανατολής, ποιος θα μείνει να ακούει τα κηρύγματά μας;» Αηδίασα ακούγοντας την επικεφαλής της εκκλησίας να το λέει αυτό και σκέφτηκα μέσα μου: «Η εκκλησία μας είναι ανοικτή σε όλους, γιατί λοιπόν πρέπει να την ασφαλίσουμε; Γιατί δεν θα δεχόσουν έναν ξένο από ένα μακρινό μέρος; Στη Βίβλο λέει: “Την φιλοξενίαν μη λησμονείτε· επειδή διά ταύτης τινές εφιλοξένησαν αγγέλους μη γνωρίζοντες” (Προς Εβραίους 13:2). Ο Αβραάμ φιλοξενούσε ξένους κι έτσι τον ευλόγησε ο Θεός και απέκτησε γιο στην ηλικία των εκατό ετών˙ ο Λωτ φιλοξένησε δύο αγγέλους κι έτσι σώθηκε από την καταστροφή των Σοδόμων˙ η Ραχάμπ η πόρνη φιλοξενούσε κατασκόπους από το Ισραήλ και σώθηκε όλη η οικογένειά της και μια φτωχή χήρα φιλοξένησε τον προφήτη Ηλία κι έτσι αποσόβησαν τη λιμοκτονία για τριάμισι χρόνια. Από τους τόσο πολλούς ανθρώπους, ούτε ένας δεν έπαθε κάτι επειδή φιλοξενούσε ξένους από ένα μακρινό μέρος, αντίθετα, τους ευλόγησε όλους ο Θεός. Είναι επομένως σαφές ότι η φιλοξενία αγνώστων συνάδει με το θέλημα του Κυρίου. Τότε, λοιπόν, εσύ γιατί θα πήγαινες ενάντια στο θέλημα του Κυρίου, κλείνοντας εσφαλμένα την εκκλησία και μην επιτρέποντας την είσοδο σε κανέναν άγνωστο;» Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, κούνησα το κεφάλι μου και της είπα: «Η πράξη αυτή έρχεται σε αντίθεση με το θέλημα του Κυρίου. Η εκκλησία μας ανήκει στον Θεό και είναι ανοιχτή σε όλους. Εφόσον η συναναστροφή τους αφορά την πίστη στον Κύριο, θα πρέπει να καλωσορίζουμε οποιονδήποτε με χαρά, ανεξάρτητα από το ποιος είναι, και να αναζητούμε με ανοιχτό μυαλό και να διερευνούμε από κοινού τις ιδέες. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα συνάδουμε με τις διδασκαλίες του Κυρίου».
Μία μέρα, τον Ιούλιο του 2000, συνάντησα δύο αδελφές που κήρυτταν την Αστραπή της Ανατολής ενώ βρισκόμουν στο σπίτι του αδελφού Βανγκ. Αφού χαιρετήσαμε στα γρήγορα ο ένας τον άλλον, τις ρώτησα: «Ήμουν πάντοτε μπερδεμένος σχετικά με το εάν μπορώ να σωθώ ή όχι και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών. Ολόκληρος ο θρησκευτικός κόσμος προσκολλάται σήμερα στα λόγια του Παύλου με την πεποίθηση ότι θα σωθούμε απλά και μόνο επειδή πιστεύουμε και έχουμε βαπτιστεί, και ότι όταν πιστεύεις στον Κύριο μέσα στην καρδιά σου και Τον αναγνωρίζεις με το στόμα σου, δικαιώνεσαι δια της πίστης, έχεις σωθεί για πάντα και θα ανυψωθείς σίγουρα στη βασιλεία των ουρανών όταν επιστρέψει ο Κύριος. Όμως, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι μπορεί να είναι τόσο απλό να εισέλθει κανείς στη βασιλεία των ουρανών. Όπως λέει και στη Βίβλο: “Τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Προς Εβραίους 12:14). Είτε πρόκειται για εμένα είτε για τους αδελφούς και τις αδελφές γύρω μου που περνούμε όλη τη μέρα κάθε μέρα τελματωμένοι στην αμαρτία, δεν νομίζω ότι άνθρωποι σαν εμάς που ζούμε καθημερινά στην αμαρτία μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Θα ήθελα απλώς να μάθω πώς μπορεί κανείς ακριβώς να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Μπορείτε να συναναστραφείτε μαζί μου γι’ αυτό;»
Η αδελφή Ζου χαμογέλασε και είπε: «Αδελφέ, αυτό το ερώτημα που θέτεις είναι κρίσιμο. Το πώς θα εισέλθει κανείς στη βασιλεία των ουρανών συνιστά ζήτημα μεγάλης ανησυχίας για κάθε πιστό. Η αποσαφήνιση του ζητήματος αυτού συνεπάγεται καταρχάς να γνωρίζουμε ότι οι πιστοί του Κυρίου θα πρέπει να συμπεριφέρονται πάντοτε σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου Ιησού και όχι σύμφωνα με τα όσα έχουν πει άνθρωποι. Ο Κύριος Ιησούς μάς είπε ξεκάθαρα: “Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς” (Κατά Ματθαίον 7:21). Ο Κύριος δεν είπε ποτέ ότι μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών βασιζόμενοι μόνο στη χάρη για να σωθούμε ή έχοντας δικαιωθεί δια της πίστης. Ότι έχουμε δικαιωθεί δια της πίστης, ότι θα σωθούμε για πάντα χάρη στην πίστη και στη συνέχεια ότι θα ανυψωθούμε στη βασιλεία των ουρανών —αυτά ήταν λόγια του Παύλου. Ο Παύλος ήταν απλώς ένας απόστολος, ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, και χρειαζόταν κι ο ίδιος τη σωτηρία του Κυρίου Ιησού. Πώς θα μπορούσε άραγε να καθορίσει εάν άλλοι άνθρωποι μπορούσαν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών ή όχι; Μόνον ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος της βασιλείας των ουρανών, ο Βασιλιάς της βασιλείας των ουρανών˙ μόνον ο λόγος του Κυρίου είναι η αλήθεια και μόνον αυτός κατέχει εξουσία. Επομένως, όσον αφορά το πώς μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, θα πρέπει να ακούμε μόνον τον λόγο του Κυρίου —αυτό δεν χωράει αμφισβήτηση!
Έπειτα υπάρχουν τα ερωτήματα: “Τι ακριβώς σημαίνει η δικαίωση δια της πίστης και ότι σώζεται κανείς χάρη στην πίστη;” και “Μπορείς να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών από τη στιγμή που έχεις σωθεί;” Αυτά εξηγούνται σαφέστατα στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, οπότε ας διαβάσουμε τώρα μερικά χωρία του λόγου Του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Ξέρεις μόνο ότι ο Ιησούς θα κατέλθει τις έσχατες ημέρες, αλλά πώς ακριβώς θα κατέλθει; Ένας αμαρτωλός όπως εσείς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να επιθυμείς την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού –τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού” («Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). “Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκεί μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους του τις αμαρτίες του ανθρώπου και να θυσιαστεί γι’ αυτές, αλλά πρέπει, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από την διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο Του ανέβασε τον άνθρωπο σε υψηλότερο επίπεδο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στην κυριαρχία Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή” (Πρόλογος του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»)».
Η αδελφή Βανγκ συνέχισε τη συναναστροφή της λέγοντας: «Την Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς εκτέλεσε το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας με το να γίνει προσφορά περί αμαρτίας για τους ανθρώπους μέσω της σταύρωσης, λυτρώνοντάς μας από τα νύχια του Σατανά. Εφόσον αποδεχόμαστε τη σωτηρία του Κυρίου και εξομολογούμαστε και μετανοούμε για τις αμαρτίες μας στον Κύριο, τότε οι αμαρτίες μας συγχωρούνται κι είμαστε έτσι ικανοί να απολαύσουμε τη χάρη και τις ευλογίες του Κυρίου. Λέγοντας “οι αμαρτίες μας συγχωρούνται”, εννοώ ότι δεν καταδικαζόμαστε πλέον σε θάνατο σύμφωνα με το δίκαιο για παραβίαση του νόμου, και αυτή είναι η πραγματική σημασία τού να δικαιώνεται κανείς δια της πίστης και να σώζεται χάρη στην πίστη. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τότε δεν έχουμε αμαρτίες ή βρομιά, ούτε ότι θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Αυτό συμβαίνει επειδή, αν και οι αμαρτίες μας μπορεί να έχουν συγχωρεθεί, η αμαρτωλή μας φύση παραμένει βαθιά ριζωμένη μέσα μας και όταν συναντάμε προβλήματα εξακολουθούμε συχνά να λέμε ψέματα και να εξαπατούμε τους άλλους για να προστατεύσουμε τη θέση και τα συμφέροντά μας. Όταν απολαμβάνουμε τη χάρη του Κυρίου, Τον ευχαριστούμε και Τον αινούμε και ξοδεύουμε ενεργά τον εαυτό μας γι’ Αυτόν. Όμως τη στιγμή που θα συμβεί μια καταστροφή ή κάτι κακό στην οικογένειά μας, παρανοούμε τον Κύριο και Τον κατηγορούμε, σε σημείο μάλιστα που να Τον αρνούμαστε και να Τον προδίδουμε. Πώς μπορούν λοιπόν άνθρωποι σαν εμάς, που έχουν μεν λυτρωθεί αλλά αμαρτάνουν συχνά και αντιστέκονται στον Θεό, να είναι ποτέ κατάλληλοι να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Ο Θεός είναι δίκαιος και άγιος και δεν θα επέτρεπε ποτέ σε βρόμικους και διεφθαρμένους ανθρώπους να εισέλθουν στη βασιλεία Του. Για να μας σώσει μια για πάντα από την επιρροή του Σατανά, εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του και τις ανάγκες μας ως διεφθαρμένης ανθρωπότητας, εκτελώντας το έργο Του της κρίσης και της κάθαρσης του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες. Ο ενσαρκωμένος Θεός έχει εκφραστεί με πολυάριθμα λόγια για να κρίνει τη διαφθορά, τη βρομιά, την αδικία και την αντίστασή μας και να μας δείξει το μονοπάτι για να αποβάλουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση. Όταν, βιώνοντας την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, αποβάλουμε τη σατανική διεφθαρμένη διάθεσή μας, είμαστε σε θέση να κάνουμε πράξη τον λόγο Του και έχουμε γίνει άνθρωποι που Τον υπακούν και Τον λατρεύουν πραγματικά, μόνο τότε θα είμαστε ικανοί να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Στην ουσία, ο Κύριος Ιησούς προφήτευσε πολύ καιρό πριν ότι θα επέστρεφε τις έσχατες ημέρες για να εκτελέσει το έργο της κρίσης. Όπως είπε: “Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα” (Κατά Ιωάννην 12:47–48). “Και ελθών Εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως” (Κατά Ιωάννην 16:8). Είναι, επομένως, σαφές ότι μόνο με την αποδοχή του έργου της κρίσης από τον Θεό τις έσχατες ημέρες, την αποβολή της διεφθαρμένης μας διάθεσης και την επίτευξη κάθαρσης, μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού».
Αφού άκουσα τις συναναστροφές των αδελφών, όλα ξαφνικά ξεκαθάρισαν κι αμέσως φως γέμισε την καρδιά μου. «Α, έτσι λοιπόν μπορεί να εισέλθει κανείς στη βασιλεία των ουρανών!», σκέφτηκα. «Μόνο τώρα καταλαβαίνω επιτέλους ότι ο Κύριος Ιησούς εκτέλεσε το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας, όχι το έργο της απαλλαγής μας από την αμαρτία. Ο Κύριος όντως μάς έδωσε άφεση από τις αμαρτίες μας, όμως η αμαρτωλή μας φύση παραμένει βαθιά ριζωμένη μέσα μας και εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε συχνά και ακούσια και να αντιστεκόμαστε στον Κύριο. Δεν είναι άξιο απορίας που δεν κατάφερα ποτέ να απελευθερωθώ από τις δεσμεύσεις και τα δεσμά της αμαρτίας —αποδεικνύεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχω αποδεχτεί το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες!» Έτσι λοιπόν, είπα στις δύο αδελφές: «Δόξα τω Κυρίω! Ακούγοντας τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και τις συναναστροφές σας, ξέρω επιτέλους ότι η πεποίθηση που είχαμε —ότι όποιος πιστεύει στον Κύριο μέσα στην καρδιά του και Τον αναγνωρίζει προφορικά μπορεί να ανυψωθεί στη βασιλεία των ουρανών —είναι απλώς δική μας αντίληψη και φαντασιοκοπία! Τώρα καταλαβαίνω ότι το έργο που εκτέλεσε ο Κύριος Ιησούς ήταν το έργο της λύτρωσης και ότι κατά την επιστροφή Του ο Κύριος θα εκτελέσει το έργο της κρίσης, δηλαδή θα εξαγνίσει διεξοδικά και θα μεταβάλει τη διεφθαρμένη μας διάθεση, και μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι άξιο απορίας που έχω διαβάσει τόσο πολλά πνευματικά βιβλία, αλλά δεν βρήκα ποτέ τη λύση στο πρόβλημα της αμαρτωλής φύσης του ανθρώπου! Αδελφές, πώς, λοιπόν, εκτελεί ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσης τις έσχατες ημέρες; Μπορείτε να συναναστραφείτε περισσότερο μαζί μου;»
Η αδελφή Βανγκ είπε τότε: «Η απάντηση στην ερώτηση αυτήν περιέχεται σαφώς στον λόγο του Θεού, οπότε ας διαβάσουμε ένα απόσπασμά του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός” («Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).
Ο λόγος του Θεού μάς λέει ξεκάθαρα ότι, τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει όλες τις αλήθειες που χρειαζόμαστε για να επιτύχουμε πλήρη σωτηρία, κρίνοντας και εκθέτοντας την ανυπάκουη προς τον Θεό σατανική μας φύση και τη διεφθαρμένη μας ουσία. Όλα αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια, φέρουν την εξουσία και τη δύναμη του Θεού και μας αποκαλύπτουν τι έχει και τι είναι ο Θεός, αλλά και τη δίκαιη διάθεσή Του που δεν ανέχεται καμία προσβολή. Μέσα από την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, και με την αποκάλυψη γεγονότων, καταφέρνουμε να κατανοήσουμε κάπως τη σατανική μας φύση και την αλήθεια της διαφθοράς μας από τον Σατανά˙ διαπιστώνουμε ότι έχουμε διαφθαρεί βαθύτατα από τον Σατανά, ότι είμαστε εκ φύσεως αλαζονικοί, επηρμένοι, διεφθαρμένοι, δόλιοι, εγωιστές, εγωκεντρικοί, άπληστοι, κακοί, πρόθυμοι να κυριαρχήσουμε επάνω στους άλλους και ότι το μόνο που αποκαλύπτουμε ως τα εσώψυχά μας είναι η σατανική μας διάθεση. Κυριαρχούμενοι από τις διεφθαρμένες αυτές διαθέσεις, αντιστεκόμαστε συνεχώς και αποστατούμε εναντίον του Θεού παρά τη θέλησή μας. Για παράδειγμα, όταν εργαζόμαστε και κάνουμε κηρύγματα στις εκκλησίες μας, φλυαρούμε με περισπούδαστες ομιλίες και κάνουμε επίδειξη του εαυτού μας και αυτοπαινευόμαστε έτσι ώστε οι άλλοι να μας θαυμάζουν και να μας έχουν σε μεγάλη εκτίμηση˙ συχνά λέμε ψέματα και εξαπατούμε τους άλλους για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας, εμπλεκόμαστε ακόμη και σε δολοπλοκίες και ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλο. Όταν αντιμετωπίζουμε ανθρώπους, γεγονότα, πράγματα ή καταστάσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις μας, έχουμε πάντοτε παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό ή τρέφουμε υπερβολικές επιθυμίες και δεν είμαστε σε θέση να υποταχθούμε στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Βιώνοντας την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, καταλήγουμε σταδιακά να κατανοούμε κάποιες αλήθειες, καταλαβαίνουμε κάπως αληθινά τη σατανική μας φύση και αισθανόμαστε γνήσιο μίσος για αυτή, αλλά και κατανοούμε κάπως αληθινά τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Γνωρίζουμε τι είδους ανθρώπους αγαπά ο Θεός και τι είδους ανθρώπους απεχθάνεται, καθώς και τι είδους επιδίωξη συνάδει με το θέλημά Του. Μαθαίνουμε να κάνουμε κάποια διάκριση μεταξύ θετικών και αρνητικών πραγμάτων. Από τη στιγμή που θα κατανοήσουμε αυτά τα πράγματα, γινόμαστε πρόθυμοι να απαρνηθούμε τη σάρκα μας από τα βάθη της καρδιάς μας και να κάνουμε πράξη τον λόγο του Θεού. Σιγά-σιγά, με την πάροδο του χρόνου, αναδύεται μέσα μας η επιθυμία να σεβόμαστε και να αγαπάμε τον Θεό, απελευθερωνόμαστε από κάποιες από τις δεσμεύσεις και τα δεσμά της σατανικής διεφθαρμένης διάθεσής μας και έχουμε λιγότερες παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό. Γινόμαστε ικανοί να λάβουμε τη θέση μας ως δημιουργήματα και να εκτελούμε το καθήκον μας, υποτασσόμαστε στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού και αρχίζουμε να βιώνουμε την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Καθώς βιώνουμε το έργο του Θεού, καταλήγουμε να εκτιμούμε βαθύτατα το γεγονός ότι το μόνο μονοπάτι για να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών είναι να αποδεχθούμε το έργο της κρίσης και της παίδευσης του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, να επιδιώξουμε την αλήθεια, να επιτύχουμε τη γνώση του Θεού, αλλά και του εαυτού μας, και να μεταβάλουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση».
Ακούγοντας αυτά τα λόγια από τον Παντοδύναμο Θεό και τη συναναστροφή της αδελφής, τα πράγματα ξεκαθάρισαν ακόμη περισσότερο μέσα μου. Οι αλήθειες που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός είναι πολύ πρακτικές, είναι όντως αυτό που χρειαζόμαστε εμείς, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Μόνον αποδεχόμενοι και βιώνοντας το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες μπορούμε να αποβάλουμε μια για πάντα τις δεσμεύσεις και τα δεσμά της διεφθαρμένης μας διάθεσης! Άφησα άθελά μου έναν αναστεναγμό και είπα: «Πιστεύω στον Κύριο πάρα πολλά χρόνια, κι όμως πάντοτε αμαρτάνω τη μέρα και στη συνέχεια εξομολογούμαι τις αμαρτίες αυτές τη νύχτα, περνώντας μια ζωή βουτηγμένος συνεχώς στην αμαρτία. Εάν ο Θεός δεν είχε εκφράσει όλες τις αλήθειες για να καθάρει την ανθρωπότητα, εάν δεν μας είχε δείξει το μονοπάτι για να απαλλαγούμε από τη διεφθαρμένη μας διάθεση, σίγουρα θα με είχε δεσμεύσει τόσο σφιχτά η αμαρτία ώστε ποτέ δεν θα είχα βρει το μονοπάτι προς την ελευθερία. Δεν είναι άξιο απορίας το ότι ο Κύριος είπε: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα” (Κατά Ιωάννην 16:12–13). Ο Κύριος Ιησούς μάς είπε εδώ και πολύ καιρό ότι είχε περισσότερα λόγια να πει τις έσχατες ημέρες και ότι θα μας οδηγούσε στην είσοδο σε όλες τις αλήθειες. Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού φέρει εξουσία και δύναμη, έχει αποκαλύψει όλες τις αλήθειες και τα μυστήρια που ήθελα να καταλάβω, αλλά ποτέ δεν μπορούσα, και με έχει πείσει πλήρως. Επιτέλους, βρήκα το μονοπάτι για να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών!» Οι δύο αδελφές ένευσαν καταφατικά χαρούμενες.
Είπα τότε με ενθουσιασμό: «Αυτή είναι η φωνή του Κυρίου. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε! Αυτό που επιθυμούσα τόσο πολύ καιρό τελικά συνέβη, και είμαι τόσο τυχερός, τόσο ευλογημένος! Την εποχή που γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, ο Συμεών αισθάνθηκε απίστευτη χαρά όταν είδε τον Ιησού μωρό οκτώ μόλις ημερών. Εφόσον μπορώ να καλωσορίσω την επιστροφή του Κυρίου και να ακούσω τις ίδιες τις ομιλίες του Θεού κατά τη διάρκεια της ζωής μου, είμαι πολύ πιο τυχερός απ’ ό,τι ήταν ο Συμεών, και πάρα πολύ ευγνώμων προς τον Κύριο!» Ενώ μιλούσα, με πλημμύρισε συγκίνηση κι έχυσα δάκρυα ενθουσιασμού. Γονάτισα στο πάτωμα για να προσευχηθώ στον Θεό, όμως έκλαιγα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να μιλήσω, ενώ και οι αδελφές συγκινήθηκαν και δάκρυσαν κι αυτές.
Η αναστάτωση που με κατέτρωγε για τόσα χρόνια βρήκε τελικά τη λύση της στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Σκεφτόμουν πως είχα αναζητήσει παντού, αλλά δεν μπορούσα ποτέ να βρω το μονοπάτι της κάθαρσης που θα οδηγούσε στη βασιλεία των ουρανών, τώρα όμως επιτέλους το βρήκα. Ξέρω ότι είναι η χάρη και η σωτηρία του Θεού για μένα! Στη συνέχεια, με τη συμμετοχή σε συναθροίσεις και συναναστροφές με τους αδελφούς και τις αδελφές σχετικά με τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, κατανόησα τελικά όλο και περισσότερες αλήθειες και κατάλαβα κάπως το θέλημα του Θεού να μας σώσει. Επιθυμώ πλέον να αποδεχτώ μεγαλύτερο μέρος από την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, να βιώσω το έργο Του, να απαλλαγώ σταδιακά από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου και να εξαγνιστώ. Δόξα τω Θεώ!
Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού
💫Σχετικές αναγνώσεις: Ευαγγέλιο της ημέρας
Write a comment