Ο καθένας πρέπει να εξετάζει εκ νέου την ζωή του με βάση την πίστη του στον Θεό, για να δει αν κατά την αναζήτηση του Θεού έχει πραγματικά καταλάβει, πραγματικά κατανοήσει και πραγματικά γνωρίσει τον Θεό, αν πραγματικά γνωρίζει τι συμπεριφορά έχει ο Θεός προς τους διάφορους τύπους ανθρώπων κι αν πραγματικά καταλαβαίνει τις βουλές του Κυρίου για τον εαυτό του και πώς Εκείνος καθορίζει την κάθε πράξη του ανθρώπου. Ο Θεός αυτός, ο οποίος βρίσκεται πάντα στο πλευρό σου, καθοδηγώντας την πρόοδό σου, ορίζοντας το πεπρωμένο σου και εκπληρώνοντας τις ανάγκες σου, σε τελική ανάλυση πόσα καταλαβαίνεις και πόσα πραγματικά γνωρίζεις για Αυτόν; Γνωρίζεις τι προορίζει Εκείνος για σένα κάθε μέρα; Γνωρίζεις τις αρχές και τον σκοπό όπου βασίζει την κάθε Του πράξη; Γνωρίζεις πώς σε οδηγεί Εκείνος; Γνωρίζεις τους τρόπους με τους οποίους σε προμηθεύει Εκείνος; Γνωρίζεις τις μεθόδους με τις οποίες σε καθοδηγεί Εκείνος; Γνωρίζεις τι εύχεται να λάβει Εκείνος και τι επιθυμεί Εκείνος να καταφέρει πάνω σου; Γνωρίζεις τη στάση που παίρνει Εκείνος ως προς τους πολυποίκιλους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρεσαι; Γνωρίζεις αν είσαι αγαπητό πρόσωπο σε Αυτόν; Γνωρίζεις την προέλευση της δικής Του χαράς, του θυμού, της λύπης και της ευχαρίστησης, των σκέψεων και των ιδεών Του πίσω από αυτά, και την ουσία Του; Γνωρίζεις, εν τέλει, τι είδους Θεός είναι ο Θεός στον οποίο πιστεύεις; Μήπως είναι αυτές και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις κάτι που δεν έχεις ποτέ καταλάβει ή σκεφτεί; Κατά την επιδίωξη της πίστης σου στον Θεό, έχεις, μέσω πραγματικής εκτίμησης και εμπειρίας του λόγου τού Θεού, ξεκαθαρίσει τις παρανοήσεις σου σχετικά με Αυτόν; Αφότου έλαβες την πειθαρχία και συμμόρφωση του Θεού, έχεις φτάσει σε γνήσια υποταγή και αγάπη; Από την παίδευση και κρίση του Θεού, έχεις γνωρίσει την επαναστατική και σατανική φύση του ανθρώπου και έχεις αποκτήσει μια μικρή κατανόηση της αγιότητας του Θεού; Κάτω από την καθοδήγηση και διαφώτιση του λόγου του Θεού, έχεις αρχίσει να αποκτάς μια καινούργια άποψη για τη ζωή; Εν μέσω της δοκιμασίας που σου έχει στείλει ο Θεός, έχεις νιώσει την αδιαλλαξία Του στα παραπτώματα του ανθρώπου καθώς και τι απαιτεί Εκείνος από εσένα και πώς σε σώζει; Εάν δεν γνωρίζεις πώς είναι να παρανοείς τον Θεό, ή πώς να ξεκαθαρίσεις αυτήν την παρανόηση, τότε μπορεί κάποιος να πει πως δεν έχεις έρθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, και δεν έχεις ποτέ καταλάβει τον Θεό, ή τουλάχιστον ότι ποτέ δεν επιθύμησες να Τον καταλάβεις. Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι η πειθαρχία και η συμμόρφωση του Θεού, τότε σίγουρα δεν ξέρεις τι είναι η υποταγή και η αγάπη, ή τουλάχιστον δεν έχεις ποτέ υποταγεί στον Θεό και δεν Τον έχεις ποτέ αγαπήσει. Εάν δεν έχεις εμπειρία από την παίδευση και την κρίση του Θεού, τότε σίγουρα δεν γνωρίζεις την αγιότητά του, και γνωρίζεις ακόμα λιγότερο ποια είναι η επανάσταση του ανθρώπου. Εάν αληθινά δεν είχες ποτέ σωστή άποψη για τη ζωή, ή σωστό στόχο στη ζωή, αλλά είσαι ακόμα αμήχανος και αναποφάσιστος για τον μελλοντικό σου δρόμο στη ζωή, ακόμα και σε σημείο να διστάζεις να προχωρήσεις μπροστά, τότε είναι σίγουρο πως δεν έχεις δεχτεί ποτέ αληθινά τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και θα μπορούσε κάποιος να πει πως δεν έχεις ποτέ αληθινά αποκτήσει τα εφόδια ή την ανανέωση από τον λόγο του Θεού. Εάν δεν έχεις υποστεί ήδη την δοκιμασία του Θεού, τότε είναι αυτονόητο πως σίγουρα δεν ξέρεις τι είναι η αδιαλλαξία του Θεού για τα παραπτώματα του ανθρώπου, και ούτε καταλαβαίνεις τι απαιτεί από εσένα ο Θεός τελικά, και ακόμα λιγότερο, εν τέλει, τη δουλειά Του να κατευθύνει και να σώζει τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύει κάποιος στον Θεό, αν δεν έχει ποτέ γνωρίσει ή αντιληφθεί τίποτα από τον λόγο του Θεού, τότε σίγουρα δεν βαδίζει προς τη σωτηρία, η πίστη του στον Θεό είναι βεβαίως χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, η γνώση του για τον Θεό είναι βεβαίως μηδενική κι είναι αυτονόητο ότι δεν έχει ιδέα πώς είναι να σέβεται τον Θεό.
Τα υπάρχοντα του Θεού και το Είναι Του, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού, όλα, έχουν γίνει γνωστά στον άνθρωπο από τον λόγο του Θεού. Όταν βιώνει τον λόγο του Θεού, ο άνθρωπος στην προσπάθεια να καταφέρει να τον υλοποιήσει καταλαβαίνει τον σκοπό πίσω από τον λόγο του Θεού, και καταλαβαίνει την πηγή και το βάθος του λόγου του Θεού, καταλαβαίνει και εκτιμά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Για την ανθρωπότητα, αυτά είναι πράγματα που πρέπει ο άνθρωπος να βιώσει, να κατανοήσει και να προσεγγίσει για να προσεγγίσει και την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υποταχθεί στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και προσεγγίζει αυτά τα πράγματα, αποκτά σταδιακά μία κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει επίσης αποκτήσει διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που ο άνθρωπος έχει φανταστεί ή συνθέσει, αλλά από τα πράγματα που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφού έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό, μόνο που η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή θα είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής και αυτή η διαδικασία – της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό όταν εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τον λόγο Του – δεν είναι παρά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και πραγματικά αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Θεού, φτάνει να καταλαβαίνει πραγματικά και να γνωρίζει τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει πραγματικά να καταλάβει και να γνωρίσει την ουσία του Θεού, σταδιακά καταλαβαίνει και γνωρίζει τη διάθεση του Θεού, φτάνει σε πραγματική βεβαιότητα, και σε έναν σωστό ορισμό σχετικά με το κράτος του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστική σχέση με τον Θεό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος αλλάζει, βήμα-βήμα, τις ιδέες του για τον Θεό, δεν Τον φαντάζεται πλέον φτιαγμένο από αέρα, δεν αφήνει τις υποψίες του για Αυτόν να Τον κατακλύζουν, δεν Τον παρανοεί, δεν Τον καταδικάζει, δεν Του ασκεί κριτική, δεν Τον αμφισβητεί. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος θα έχει λιγότερες διαφωνίες με τον Θεό, θα έχει λιγότερες συγκρούσεις με τον Θεό, και οι περιπτώσεις στις οποίες επαναστατεί κατά του Θεού θα είναι λιγότερες. Αντιστρόφως, η επιθυμία του ανθρώπου για αγάπη και υποταγή στον Θεό θα μεγαλώσει, κι η ευλάβεια προς τον Θεό θα γίνεται πιο αληθινή και πιο βαθιά. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος όχι μόνο θα αποκτήσει την αλήθεια και το βάπτισμα της ζωής, αλλά ταυτόχρονα θα αποκτήσει και πραγματική γνώση για τον Θεό. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, όχι μόνο θα μεταμορφωθεί η διάθεση του ανθρώπου και θα λάβει τη σωτηρία, αλλά ταυτόχρονα θα αποκομίσει την πραγματική ευλάβεια και λατρεία ενός δημιουργήματος προς τον Θεό. Έχοντας αυτού του είδους την επικοινωνία, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν θα είναι πλέον μία λευκή κόλλα χαρτί, ή μια υπόσχεση που προσφέρεται μόνο με τα λόγια, ή μία μορφή τυφλής επιδίωξης και ειδωλοποίησης. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα ωριμάσει η ζωή του ανθρώπου μέρα με τη μέρα, και μόνο τώρα η διάθεσή του θα μεταμορφώνεται σταδιακά, κι η πίστη του στον Θεό, βήμα-βήμα, από ασαφής και αβέβαιη πίστη θα μετατραπεί σε πραγματική υποταγή και αγάπη, σε πραγματική ευλάβεια. Ο άνθρωπος επίσης, στην αναζήτηση του Θεού, θα αλλάξει σταδιακά την στάση του από παθητική σε ενεργητική, από κάποιον που δέχεται ενέργειες σε κάποιον που ο ίδιος αναλαμβάνει θετική δράση. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα φτάσει ο άνθρωπος σε πραγματική κατανόηση του Θεού, σε πραγματική γνώση του Θεού. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, η γνώση τους για τον Θεό σταματά σε θεωρητικό επίπεδο, στο επίπεδο των γραμμάτων και των δογμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, άσχετα με το πόσα χρόνια πιστεύουν στον Θεό, βρίσκονται, από την άποψη της γνώσης του Θεού, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν, κολλημένοι στα θεμέλια των παραδοσιακών μορφών υποταγής, με τα μπιχλιμπίδια του μύθου και της φεουδαρχικής δεισιδαιμονίας. Το γεγονός ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό θα πρέπει να είναι κολλημένη στις απαρχές της, την καθιστά σχεδόν ανύπαρκτη. Εκτός από την επιβεβαίωση του ανθρώπου για την θέση του Θεού και την ταυτότητά Του, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό βρίσκεται ακόμα σε στάδιο ασαφούς αβεβαιότητας. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, πόση ευλάβεια μπορεί να έχει ο άνθρωπος για τον Θεό;
Άσχετα με το πόσο ακράδαντα πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό, ούτε της ευλάβειάς σου για τον Θεό. Άσχετα με το πόσο έχεις απολαύσει τις ευλογίες Του και την χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό. Άσχετα με το πόσο πρόθυμος είσαι να αφιερώσεις το είναι σου και να αναλώσεις το είναι σου για χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό. Ίσως να έχεις αποκτήσει τόση οικειότητα με τον λόγο του Θεού, ή ακόμη και να τον γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά, αλλά αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό. Όσο προσηλωμένος και να είναι ο άνθρωπος ακολουθώντας τον Θεό, αν δεν έχει αισθανθεί ποτέ πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, ή αν δεν έχει βιώσει πραγματικά τον λόγο του Θεού, τότε η γνώση του για τον Θεό δεν είναι περισσότερο από ένα απόλυτο κενό ή μία ατελείωτη ονειροπόληση. Παρόλο που ίσως να έχεις αποκτήσει κάποια επαφή με τον Θεό ή να Τον έχεις συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο, η γνώση σου για τον Θεό θα ήταν ακόμα μηδενική, και η ευλάβειά σου για τον Θεό τίποτα παραπάνω από ένα κενό σύνθημα ή ένα ιδανικό.
Πολλοί άνθρωποι κρατούν τον λόγο του Θεού για να τον μελετούν καθημερινά, ακόμα και σε σημείο να θυμούνται προσεκτικά όλα τα κλασικά χωρία ως το πιο πολύτιμο απόκτημά τους, και επιπλέον κηρύττουν τον λόγο του Θεού παντού, εφοδιάζοντας και βοηθώντας άλλους μέσω του λόγου Του. Πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι τέτοιο, είναι σαν να γίνονται μάρτυρες του Θεού, να γίνονται μάρτυρες του λόγου Του, ότι με το να κάνουν αυτό ακολουθούν την οδό Του, πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, σημαίνει ότι φέρουν τον λόγο Του στη ζωή τους, και ότι κάνοντας κάτι τέτοιο μπορούν να λάβουν τον έπαινο του Θεού, και να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Αλλά, ακόμα και κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού, δεν συμμορφώνονται ποτέ με τον λόγο του Θεού στην πράξη, ή δεν προσπαθούν να συμβαδίσουν με αυτό που αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού για να κερδίσουν τη λατρεία και εμπιστοσύνη άλλων με απάτη, για να εισέλθουν στη διαχείριση μόνοι τους, και να καταχραστούν και να κλέψουν την δόξα του Θεού. Ελπίζουν, μάταια, να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που παρέχεται με την διάδοση του λόγου του Θεού για να είναι οι διακεκριμένοι του έργου του Θεού και του επαίνου Του. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει αυτοί οι άνθρωποι να κερδίσουν τον έπαινο του Θεού ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ακολουθήσουν τον Θεό ενώ γίνονται μάρτυρες του λόγου του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει ή εφοδιάσει τον εαυτό τους ενώ βοηθούν και εφοδιάζουν άλλους με τον λόγο του Θεού, και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να γνωρίσουν τον Θεό, ή δεν έχει ξυπνήσει μέσα τους μία πραγματική ευλάβεια για τον Θεό, ενώ κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, αλλά, αντίθετα, οι παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό γίνονται βαθύτερες, και η έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς τον Θεό ακόμα σοβαρότερη, και οι φαντασίες τους σχετικά με Αυτόν ακόμα πιο υπερβολικές. Εφοδιασμένοι και καθοδηγούμενοι από τις θεωρίες τους για τον λόγο του Θεού, εμφανίζονται σαν να είναι τελείως στο στοιχείο τους, σαν να χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους χωρίς μεγάλη προσπάθεια, σαν να έχουν βρει τον σκοπό της ζωής τους, την αποστολή τους, και σαν να έχουν εξασφαλίσει μία νέα ζωή και να έχουν σωθεί. Με τον λόγο του Θεού να βγαίνει με τόση ευκολία από το στόμα τους, εμφανίζονται σαν να έχουν εξασφαλίσει πρόσβαση στην αλήθεια, να έχουν καταλάβει τις προθέσεις του Θεού, και να έχουν ανακαλύψει το μονοπάτι της γνώσης για τον Θεό, σαν να, ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, έρχονται συχνά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Επίσης, συχνά «συγκινούνται» σε σημείο που να τους πιάνουν κρίσεις θρήνου και συχνά, καθοδηγούνται από τον «Θεό», με τον λόγο του Θεού, εμφανίζονται να αντιλαμβάνονται αδιάκοπα την ειλικρινή Του φροντίδα και καλή πρόθεση και ταυτόχρονα εμφανίζονται σαν να έχουν κατανοήσει τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και τη διαχείρισή Του, και να γνωρίζουν την ουσία Του, και να έχουν καταλάβει τη δίκαιη διάθεσή Του. Πάνω σε αυτήν τη βάση, φαίνονται να πιστεύουν ακόμα πιο σοβαρά στην ύπαρξη του Θεού, να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση της εξυψωμένης θέσης Του και να νιώθουν ακόμα πιο βαθιά το μεγαλείο και την υπεροχή Του. Βουτηγμένοι στην επιφανειακή γνώση τους για τον λόγο του Θεού, η πίστη τους φαντάζει μεγαλύτερη, η αποφασιστικότητά τους να υπομείνουν την ταλαιπωρία πιο δυνατή και η γνώση τους για τον Θεό έχει εμβαθύνει. Αγνοούν πως, μέχρι να βιώσουν αληθινά τον λόγο του Θεού, όλη τους η γνώση και οι ιδέες τους σχετικά με Αυτόν βγαίνουν από την φαντασία και τις εικασίες τους. Η πίστη τους δεν θα άντεχε σε καμία δοκιμασία εκ μέρους του Θεού, η αποκαλούμενη πνευματικότητα και το ανάστημά τους δεν θα άντεχε κάτω από τη δοκιμασία ή την επιθεώρησή του Θεού, η αποφασιστικότητά τους δεν είναι παρά ένα κάστρο χτισμένο στην άμμο, και η αποκαλούμενη γνώση του Θεού δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν, κατά κάποιον τρόπο, καταβάλλει πολλή προσπάθεια πάνω στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καταλάβει ποτέ τι είναι πραγματική πίστη, τι είναι πραγματική υποταγή, τι είναι πραγματική αγάπη ή τι είναι η πραγματική γνώση του Θεού. Παίρνουν τη θεωρία, τη φαντασία, τη γνώση, το χάρισμα, την παράδοση, τη δεισιδαιμονία, ακόμα και τις ανθρώπινες ηθικές αξίες και τις μετατρέπουν σε «επενδυτικό κεφάλαιο» και «στρατιωτικό εξοπλισμό» της πίστης στον Θεό και της επιδίωξής Του, και ακόμα τις μετατρέπουν στα θεμέλια της πίστης τους στον Θεό και της επιδίωξής Του. Ταυτόχρονα, παίρνουν αυτό το κεφάλαιο και τον εξοπλισμό και τους μετατρέπουν σε μαγικό φυλαχτό γνώσης του Θεού, για να εκπληρώσουν και να επιχειρηματολογήσουν σχετικά με την επιθεώρηση, τη δοκιμασία, την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στο τέλος, αυτό που αποκομίζουν δεν αποτελείται παρά μόνο από συμπεράσματα σχετικά με τον Θεό βουτηγμένα σε μία θρησκευτική χροιά, σε μια φεουδαρχική δεισιδαιμονία, και όλα αυτά είναι ρομαντικά, αλλόκοτα και αινιγματικά, και ο δικός τους τρόπος που γνωρίζουν και ορίζουν τον Θεό είναι από το ίδιο καλούπι με αυτό των ανθρώπων που πιστεύουν μόνο σε μια Δύναμη, ή στον ασπρομάλλη Γέρο που βρίσκεται στον ουρανό ενώ η πραγματικότητα, η ουσία, η διάθεση, τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, και ούτω καθεξής – όλα αυτά που έχουν σχέση με τον ίδιο τον Θεό – είναι πράγματα που δεν έχουν καταφέρει να κατανοήσουν, είναι τελείως άσχετα και εκ διαμέτρου αντίθετα. Με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που ζουν κάτω από την φροντίδα και τροφή του λόγου τού Θεού, είναι ωστόσο ανίκανοι να διανύσουν αληθινά το μονοπάτι του φόβου προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Ο αληθινός λόγος γι’ αυτό είναι επειδή δεν έχουν εξοικειωθεί ποτέ με τον Θεό, και ούτε έχουν πραγματική επαφή ή επικοινωνία με Αυτόν, κι έτσι είναι αδύνατον γι’ αυτούς να φτάσουν σε αμοιβαία κατανόηση με τον Θεό, ή να αφυπνίσουν την πραγματική πίστη μέσα τους, να επιδιώξουν ή να λατρέψουν τον Θεό. Έτσι θα πρέπει να τηρούν τον λόγο του Θεού – αυτή η προοπτική και συμπεριφορά τούς έχει καταδικάσει να γυρνούν με άδεια χέρια από τις προσπάθειές τους, τους έχει καταδικάσει να μην είναι ποτέ ικανοί σε όλη την αιωνιότητα να διασχίσουν το μονοπάτι του φόβου προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Εκεί που στοχεύουν και η κατεύθυνση την οποία παίρνουν δηλώνει πως είναι εχθροί του Θεού στην αιωνιότητα, και πως μέσα στην αιωνιότητα δεν θα λάβουν ποτέ την λύτρωση.
Εάν, στην περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει ακολουθήσει τον Θεό για πολλά χρόνια και έχει απολαύσει τον λόγο Του για πολλά χρόνια, ο ορισμός του για τον Θεό είναι, στην ουσία του, ίδιος με κάποιον που πέφτει μπρούμυτα και προσκυνάει τα είδωλα, τότε αυτό θα σήμαινε πως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει κατανοήσει την πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Αυτό γιατί δεν έχει εισέλθει ποτέ στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, και για αυτόν τον λόγο, η πραγματικότητα, η αλήθεια, οι προθέσεις, και οι απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα, που όλα ενυπάρχουν στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Δηλαδή, άσχετα με το πόσο σκληρά δουλεύει ένας τέτοιος άνθρωπος πάνω στην επιφανειακή σημασία του λόγου του Θεού, όλα είναι μάταια, επειδή αυτό που επιδιώκει είναι απλώς λέξεις, αυτό που παίρνει θα είναι επίσης, αναγκαστικά, απλώς λέξεις. Είτε ο λόγος του Θεού, εξωτερικά, φαίνεται απλός ή δυσνόητος, αποτελεί αλήθειες απαραίτητες για τον άνθρωπο καθώς εισέρχεται στη ζωή, είναι πηγή του ύδατος της ζωής που του επιτρέπουν να επιβιώσει σωματικά και πνευματικά. Του παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, το δόγμα και την πίστη για να καθοδηγούν την καθημερινή ζωή του, το μονοπάτι, τον σκοπό, την κατεύθυνση από την οποία πρέπει να περάσει για να λάβει τη σωτηρία, κάθε αλήθεια που πρέπει να κατέχει σαν δημιούργημα του Θεού, και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Είναι η εγγύηση που εξασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι το καθημερινό ψωμί του ανθρώπου, και είναι επίσης η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να εξυψώνεται. Ο λόγος είναι πλούσιος στην πραγματικότητα της αλήθειας της κανονικής ανθρώπινης φύσης όπως βιώνεται από το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος, πλούσιος στην αλήθεια από την οποία το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιες σε αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στην ανθρωπότητα που είναι δημιούργημά Του. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν ό,τι είναι θετικό, η εγγύηση που εξασφαλίζει ότι ο άνθρωπος θα βιώσει και θα αποκτήσει ό,τι είναι ενάρετο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα, και αποτελεί επίσης δείκτη πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς την σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός. Μόνο με την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού εφοδιάζεται ο άνθρωπος με την αλήθεια και τη ζωή, μόνο έτσι αποκτά κατανόηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τι είναι μία ζωή με νόημα, τι είναι ένα δημιούργημα του Θεού, τι είναι η πραγματική υπακοή στον Θεό. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για το πώς πρέπει να λατρεύει τον Θεό, πώς να ολοκληρώσει το καθήκον του ως δημιουργία του Θεού, και πώς να γίνει κατ’ εικόνα ενός πραγματικού ανθρώπου. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για τη σημασία της πραγματικής πίστης και λατρείας. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση ποιος είναι ο Άρχοντας των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση των μέσων με τα οποία κυριαρχεί, οδηγεί και παρέχει για τη δημιουργία ο Ένας που είναι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης, και μόνο εδώ αποκτά κατανόηση και καταλαβαίνει τα μέσα με τα οποία ο Ένας που είναι ο Κύριος όλης της πλάσης υπάρχει, φανερώνεται, και εργάζεται…. Διαχωρισμένος από την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει πραγματική γνώση ή επίγνωση του λόγου του Θεού και της αλήθειας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ένα ζωντανό πτώμα, ένα εξωτερικό κέλυφος, και όλη η γνώση σχετικά με τον Δημιουργό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει πιστέψει ποτέ σε Αυτόν, ούτε Τον έχει ποτέ ακολουθήσει, και έτσι ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ως πιστό Του, ούτε ως ακόλουθό Του, και ακόμα λιγότερο ως γνήσιο δημιούργημα του Θεού.
Ένα ον που είναι πραγματικό δημιούργημα του Θεού πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο Δημιουργός, για ποιόν λόγο έγινε η δημιουργία του ανθρώπου, πώς να αναλάβει τις ευθύνες μίας δημιουργίας του Θεού, και πώς να λατρεύει τον Κύριο όλης της πλάσης, πρέπει να κατανοεί, να αντιλαμβάνεται, να γνωρίζει και να νοιάζεται για τις προθέσεις, τις ευχές, τις απαιτήσεις του Δημιουργού και πρέπει να πράττει σύμφωνα με την οδό του Δημιουργού – να φοβάται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό.
Τι σημαίνει να φοβάται κανείς τον Θεό; Και πώς κανείς μπορεί να αποφεύγει το κακό;
«Να φοβάται τον Θεό» δεν σημαίνει κάποιον αόριστο φόβο και τρόμο, ούτε αποφυγή, ούτε τήρηση απόστασης, ούτε να Τον κάνεις είδωλο ή να καταφύγεις στη δεισιδαιμονία. Αντίθετα, είναι θαυμασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, κατανόηση, έννοια, υπακοή, καθαγίαση, αγάπη, και επίσης άνευ όρων και παραπόνων λατρεία, ανταπόδοση και υποταγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματικό θαυμασμό, πραγματική εμπιστοσύνη, πραγματική κατανόηση, πραγματική επιθυμία ή υπακοή, αλλά μόνο φόβο και ανησυχία, μόνο αμφιβολία, παρεξήγηση, υπεκφυγή και αποφυγή. Χωρίς την πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα είχε πραγματική καθαγίαση και ανταπόδοση. Χωρίς την πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα είχε πραγματική λατρεία και παράδοση, μόνο τυφλή ειδωλολατρία και δεισιδαιμονία. Χωρίς την πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να πράξει σύμφωνα με την οδό του Θεού, ή να σεβαστεί τον Θεό, ή να αποφύγει το κακό. Αντιστρόφως, κάθε δραστηριότητα και συμπεριφορά στην οποία εμπλέκεται ο άνθρωπος γεμίζει με επαναστατικότητα, περιφρόνηση, συκοφαντικές κατηγορίες και κακοήθεις κρίσεις σχετικά με Αυτόν, και με κακή συμπεριφορά αντίθετη στην αλήθεια και στην αληθινή σημασία του λόγου του Θεού.
Έχοντας πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, η ανθρωπότητα θα γνωρίζει αληθινά πώς να ακολουθήσει τον Θεό και να βασίζεται σε Αυτόν. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση από τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική κατανόηση και αντίληψη. Μαζί με την αληθινή αντίληψη για τον Θεό, έρχεται και η αληθινή επιθυμία για Αυτόν. Μόνο με την πραγματική επιθυμία για τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική υπακοή. Μόνο με την πραγματική υπακοή μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική καθαγίαση. Μόνο με την πραγματική καθαγίαση μπορεί η ανθρωπότητα να έχει ανταπόδοση που να είναι άνευ όρων και παραπόνων. Μόνο με την πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση, την πραγματική κατανόηση και επιθυμία, την πραγματική υπακοή, την πραγματική καθαγίαση και ανταπόδοση, μπορεί η ανθρωπότητα να γνωρίσει πραγματικά τη διάθεση και την ουσία του Θεού, και να γνωρίσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Μόνο όταν έχει καταφέρει πραγματικά να γνωρίσει τον Δημιουργό μπορεί η ανθρωπότητα να αφυπνίσει μέσα της πραγματική λατρεία και υποταγή. Μόνο όταν έχει πραγματική λατρεία και υποταγή στον Δημιουργό θα μπορέσει η ανθρωπότητα να παραμερίσει τους σατανικούς τρόπους της κι έτσι να αποφύγει το κακό.
Αυτό αποτελεί την όλη διαδικασία «του φόβου προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού» και ακόμα αυτό αποτελεί όλο τον φόβο προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού, όπως και το μονοπάτι που πρέπει ο άνθρωπος να διαβεί για να φτάσει στον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού.
«Ο φόβος προς τον Θεό και η αποφυγή του κακού» και η γνώση του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με ένα εκατομμύριο κλωστές, και η σύνδεση μεταξύ τους είναι αυτονόητη. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποφύγει το κακό, πρέπει πρώτα να νιώθει πραγματικά φόβο προς τον Θεό, αν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει πραγματικό σεβασμό προς τον Θεό, πρέπει πρώτα να έχει πραγματική γνώση για τον Θεό. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει γνώση για τον Θεό, πρέπει πρώτα να ζήσει τον λόγο του Θεού, να μπει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, να ζήσει τη συμμόρφωση του Θεού και την πειθαρχία Του, το παίδεμα και την κρίση Του. Εάν κάποιος επιθυμεί να ζήσει τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να ζητήσει από τον Θεό να του δώσει ευκαιρίες να βιώσει τα λόγια του Θεού σε πολλά και διαφορετικά περιβάλλοντα που να περιλαμβάνουν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα. Εάν κάποιος επιθυμεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και με τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έχει μία απλή και ειλικρινή καρδιά, ετοιμότητα να αποδεχτεί την αλήθεια, τη θέληση να υπομείνει την ταλαιπωρία, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αποφύγει το κακό και την φιλοδοξία να γίνει πραγματικό δημιούργημα του Θεού…. Με αυτόν τον τρόπο, προχωρώντας βήμα-βήμα, θα πλησιάσεις περισσότερο τον Θεό, η καρδιά σου θα γίνει πιο αγνή κι η ζωή σου κι η αξία τού να είσαι ζωντανός, μαζί με την γνώση σου για τον Θεό, θα αποκτήσουν όλα μαζί περισσότερη σημασία και θα γίνουν πιο λαμπερά. Μέχρι που, μία μέρα, θα νιώσεις ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ένα αίνιγμα, ότι ο Δημιουργός δεν σου κρυβόταν, ότι ο Δημιουργός δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπό Του από εσένα, ότι ο Δημιουργός δεν είναι καθόλου μακριά σου, ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ο Ένας Τον οποίο διαρκώς επιθυμείς στις σκέψεις σου αλλά δεν μπορούσες να τον φτάσεις με τα συναισθήματά σου, ότι είναι πραγματικά φύλακας που κάθεται στα δεξιά σου και τα αριστερά σου, εφοδιάζει τη ζωή σου και ελέγχει το πεπρωμένο σου. Δεν βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ούτε έχει κρύψει τον εαυτό Του ψηλά στα σύννεφα. Είναι στο πλευρό σου, ελέγχει τα πάντα σχετικά μ' εσένα, είναι όλα όσα έχεις, και είναι το μόνο πράγμα που έχεις. Αυτός ο Θεός σού επιτρέπει να Τον αγαπάς με την καρδιά σου, να συνδέεσαι μαζί Του, να Τον κρατάς κοντά σου, να Τον θαυμάζεις, να φοβάσαι να Τον χάσεις, να μη θέλεις να Τον απαρνιέσαι πλέον, να Τον αψηφάς πλέον ή να Τον αποφεύγεις πλέον ή να Τον κρατάς σε απόσταση. Αυτό που θέλεις είναι να Τον λατρεύεις, να τον υπακούς, να ανταποδίδεις ό,τι σου δίνει, να παραδίνεσαι στο κράτος Του. Δεν αρνείσαι πλέον να καθοδηγείσαι, να εφοδιάζεσαι, να παρακολουθείσαι και να Τον έχεις να σε προσέχει, δεν αρνείσαι πλέον να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει και σου επιτάσσει. Αυτό που θέλεις είναι να Τον ακολουθείς, να περπατάς στο πλευρό Του, δεξιά ή αριστερά Του, αυτό που θέλεις είναι να Τον αποδεχθείς ως τη μία και μοναδική ζωή σου, να Τον αποδεχθείς ως τον μοναδικό σου Κύριο, τον ένα και μοναδικό σου Θεό.
18 Αυγούστου 2014
Πηγή από:Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού
Write a comment