ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ · 04/04/2020

Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α'

Σήμερα, επικοινωνούμε ένα σημαντικό θέμα. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει συζητηθεί από την αρχή του έργου του Θεού μέχρι σήμερα και είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Με άλλα λόγια, είναι ένα ζήτημα με το οποίο όλοι θα έρθουν σε επαφή καθ’ όλη τη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό, καθώς και ένα ζήτημα που πρέπει να προσεγγιστεί. Είναι ένα καίριο, αναπόφευκτο θέμα που δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ανθρωπότητα. Μιλώντας για σημασία, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε πιστό στον Θεό; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η κατανόηση του θελήματος του Θεού· ορισμένοι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι να τρώνε και να πίνουν περισσότερο από τα λόγια του Θεού· κάποιοι αισθάνονται ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζουν τον εαυτό τους· άλλοι είναι της γνώμης ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μάθουν πώς να βρουν τη σωτηρία μέσω του Θεού, να Τον ακολουθούν και να εκπληρώνουν το θέλημά Του. Για σήμερα, θα βάλουμε όλα αυτά τα ζητήματα στην άκρη. Και για τι πράγμα θα συζητήσουμε; Θα συζητήσουμε ένα θέμα σχετικό με τον Θεό. Τούτο είναι το πιο σημαντικό θέμα για κάθε άνθρωπο; Τι περιεχόμενο έχει ένα θέμα σχετικό με τον Θεό; Φυσικά, το συγκεκριμένο θέμα είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τη διάθεση, την ουσία και το έργο του Θεού. Έτσι σήμερα, ας συζητήσουμε για «Το Έργο του Θεού, Τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό».

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να πιστεύει στον Θεό, έρχεται σε επαφή με θέματα όπως το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό. Όταν πρόκειται για το έργο του Θεού, κάποιοι άνθρωποι θα πουν: «Το έργο του Θεού επιτελείται πάνω μας· το βιώνουμε καθημερινά, οπότε δεν μας είναι ανοίκειο». Μιλώντας για τη διάθεση του Θεού, μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα θέμα που μελετάμε, εξερευνάμε και επικεντρώνουμε σε ολόκληρη τη ζωή μας, άρα πρέπει να είναι οικείο προς εμάς». Όσο για τον ίδιο τον Θεό, ορισμένοι άνθρωποι θα πουν: «Ο ίδιος ο Θεός είναι Αυτός που ακολουθούμε, Αυτός στον οποίο πιστεύουμε, και Αυτός που επιδιώκουμε, έτσι, και γι’ Αυτόν δεν είμαστε ανενημέρωτοι». Ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ το έργο Του, από την αρχή κιόλας της δημιουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας συνέχισε να εκφράζει τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους για να εκφράσει τον λόγο Του. Την ίδια στιγμή, δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει τον εαυτό Του και την ουσία Του στην ανθρωπότητα, εκφράζοντας το θέλημά Του προς τον άνθρωπο, καθώς και τις απαιτήσεις Του από αυτόν. Έτσι, από μια κυριολεκτική οπτική γωνία, τα συγκεκριμένα θέματα δεν θα πρέπει να είναι ξένα σε κανέναν. Ωστόσο, για τους ανθρώπους που ακολουθούν τον Θεό σήμερα, το έργο Του, η διάθεσή Του, ακόμα και ο ίδιος Θεός τούς είναι, στ’ αλήθεια, όλα εντελώς άγνωστα. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Καθώς ο άνθρωπος βιώνει το έργο του Θεού, έρχεται επίσης σε επαφή μαζί Του, με αποτέλεσμα να νοιώθει λες και καταλαβαίνει τη διάθεση του Θεού ή λες και γνωρίζει ένα μέρος αυτού που είναι. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος δεν πιστεύει ότι είναι ξένος προς το έργο του Θεού ή τη διάθεσή Του. Μάλλον, ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι πολύ εξοικειωμένος με τον Θεό και κατανοεί πολλά για Αυτόν. Αλλά βάσει της παρούσας κατάστασης, η κατανόηση πολλών ανθρώπων για τον Θεό περιστέλλεται σε αυτά που έχουν διαβάσει στα βιβλία, συμπτύσσεται στο πεδίο των προσωπικών εμπειριών, αναχαιτισμένη από τις φαντασίες τους και, πάνω απ’ όλα, περιορισμένη στα γεγονότα που μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Όλα αυτά είναι πολύ μακριά από τον ίδιο τον αληθινό Θεό. Αλλά, πόσο μακριά είναι αυτό το «μακριά»; Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι σίγουρος για τον εαυτό του ή ίσως ο άνθρωπος να έχει κάποια συναίσθηση, μια μικρή υποψία– αλλά όταν πρόκειται για τον ίδιο τον Θεό, η κατανόηση του ανθρώπου βρίσκεται υπερβολικά πολύ μακριά από την ουσία του ίδιου του αληθινού Θεού. Τούτος είναι και ο λόγος που πρέπει απαραιτήτως να χρησιμοποιήσουμε ένα θέμα όπως «το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός», προκειμένου να επικοινωνήσουμε, συστηματικά και ειδικώς, τις εν λόγω πληροφορίες.

Στην πραγματικότητα, η διάθεση του Θεού είναι ανοιχτή σε όλους και δεν είναι κρυμμένη, επειδή ο Θεός ποτέ δεν απέφυγε εσκεμμένα κανέναν άνθρωπο, ούτε και επιδίωξε ποτέ συνειδητά να κρύψει τον εαυτό Του, ώστε οι άνθρωποι να μην είναι ικανοί να Τον γνωρίσουν ή να Τον καταλάβουν. Η διάθεση του Θεού ήταν ανέκαθεν ανοιχτή και πάντα αντιμετώπιζε κάθε πρόσωπο με ειλικρίνεια. Κατά τη διάρκεια της διαχείρισης του Θεού, ο Θεός επιτελεί το έργο Του ενώπιον όλων· και το έργο Του επιτελείται πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Καθώς επιτελεί το έργο αυτό, αποκαλύπτει συνεχώς τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας συνεχώς την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι, προκειμένου να καθοδηγεί και να συνδράμει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Σε κάθε εποχή και στάδιο, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι καλές ή κακές, η διάθεση του Θεού είναι πάντοτε ανοιχτή σε κάθε άτομο, και τα υπάρχοντα και το Είναι Του είναι πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άτομο, με τον ίδιο τρόπο που η ζωή Του συνεχώς και αδιαλείπτως συνδράμει και υποστηρίζει το ανθρώπινο γένος. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση του Θεού παραμένει κρυμμένη σε κάποιους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στο έργο του Θεού και Τον ακολουθούν, ποτέ δεν προσπάθησαν να κατανοήσουν τον Θεό ή θέλησαν να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να Τον πλησιάσουν. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, κατανόηση της διάθεσης του Θεού σημαίνει έλευση του τέλους τους· σημαίνει ότι πρόκειται να κριθούν και να καταδικαστούν από τη διάθεση του Θεού. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν λαχτάρησαν να καταλάβουν τον Θεό ή τη διάθεσή Του και δεν επιθυμούν μια βαθύτερη κατανόηση ή γνώση του θελήματος του Θεού. Δεν σκοπεύουν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού μέσα από ενσυνείδητη συνεργασία – απλώς απολαμβάνουν αδιάκοπα και ποτέ δεν κουράζονται να κάνουν αυτά που θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που εκείνοι θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους, στον Θεό που υπάρχει μόνο στις αντιλήψεις τους· και να πιστεύουν σε έναν Θεό που δεν μπορεί να διαχωριστεί από αυτούς στην καθημερινότητά τους. Όταν πρόκειται για τον ίδιο τον αληθινό Θεό, είναι απολύτως απαξιωτικοί, χωρίς καμία επιθυμία να Τον κατανοήσουν, να Του δώσουν προσοχή, και έχουν ακόμη μικρότερη πρόθεση να έρθουν πιο κοντά Του. Χρησιμοποιούν τα λόγια που εκφράζει ο Θεός, μόνο για να προσθέσουν λούστρο πάνω τους, να αποκτήσουν ένα ωραίο εξωτερικό περίβλημα. Στα δικά τους μάτια, τούτο τους καθιστά κιόλας επιτυχημένους πιστούς και ανθρώπους που έχουν πίστη στην καρδιά τους για τον Θεό. Μέσα τους, καθοδηγούνται από τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις τους, ακόμα και από τους προσωπικούς τους ορισμούς για τον Θεό. Ο ίδιος ο αληθινός Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν έχει απολύτως καμία σχέση μαζί τους. Διότι, από τη στιγμή που θα καταλάβουν τον ίδιο τον αληθινό Θεό, την αληθινή διάθεση του Θεού, και το τι έχει και είναι ο Θεός, τούτο σημαίνει ότι οι πράξεις, η πίστη και οι επιδιώξεις τους θα καταδικαστούν. Τούτος είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν την ουσία του Θεού, αλλά και γιατί είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να αναζητήσουν ενεργά ή να προσευχηθούν για να καταλάβουν καλύτερα τον Θεό, να γνωρίσουν καλύτερα το θέλημά Του και να κατανοήσουν καλύτερα τη διάθεσή Του. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι κάτι κατασκευασμένο, κούφιο και φευγαλέο. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι ακριβώς όπως τον έχουν πλάσει στη φαντασία τους, κάποιος υπό τις διαταγές τους, με ανεξάντλητη συνδρομή και πάντα διαθέσιμος. Όταν θέλουν να απολαύσουν τη χάρη του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η χάρη αυτή. Όταν χρειάζονται την ευλογία του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η εν λόγω ευλογία. Όταν αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, ζητούν από τον Θεό να τους ενθαρρύνει, να είναι το δίχτυ ασφαλείας τους. Η γνώση των ανθρώπων αυτών για τον Θεό έχει κολλήσει μέσα στην περιχαράκωση της χάριτος και της ευλογίας. Η κατανόησή τους για το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό περιορίζονται επίσης στις φαντασίες τους και σε απλά γράμματα και δόγματα. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί άνθρωποι που ανυπομονούν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θέλουν πραγματικά να δουν τον ίδιο τον Θεό, και να κατανοήσουν στ’ αλήθεια τη διάθεση του Θεού, καθώς και το τι έχει και είναι. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την πραγματικότητα της αλήθειας και τη σωτηρία του Θεού, προσπαθώντας να λάβουν την κατάκτηση, τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την καρδιά τους ώστε να διαβάζουν τον λόγο του Θεού, να εκτιμούν κάθε κατάσταση και κάθε άνθρωπο, συμβάν, ή οτιδήποτε έχει οργανώσει για εκείνους ο Θεός, και να προσεύχονται και να επιζητούν με ειλικρίνεια. Αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού και να κατανοήσουν την πραγματική διάθεση και ουσία Του. Τούτο συμβαίνει, ώστε να μην προσβάλλουν πλέον τον Θεό και, μέσω των εμπειριών τους, να είναι ικανοί να κατανοούν περισσότερο την ομορφιά του Θεού και την αληθινή Του πλευρά. Συμβαίνει, επίσης, ώστε ένας αυθεντικά πραγματικός Θεός να υπάρχει μέσα στις καρδιές τους και να έχει μια θέση εκεί, έτσι ώστε να μην ζουν πλέον ανάμεσα σε φαντασίες, αντιλήψεις ή αοριστίες. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ο λόγος που νοιώθουν μια πιεστική επιθυμία να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του είναι ότι η διάθεση και η ουσία του Θεού είναι πράγματα που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να χρειαστεί οποτεδήποτε στις εμπειρίες της, πράγματα που παρέχουν ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Τη στιγμή που θα κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θα είναι ικανοί να έχουν μεγαλύτερο φόβο Θεού, να συνεργάζονται καλύτερα με το έργο Του, και να είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στο θέλημά Του και να εκτελούν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν. Τούτοι είναι οι δύο τύποι ανθρώπων όσον αφορά στη στάση τους απέναντι στη διάθεση του Θεού. Οι πρώτοι δεν θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Αν και λένε ότι θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, να καταφέρουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό, να δουν τι έχει και είναι, και να εκτιμήσουν πραγματικά το θέλημά Του, βαθιά μέσα τους θα προτιμούσαν να μην υπάρχει. Τούτο οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων συστηματικά δεν υπακούει και αντιστέκεται στον Θεό· πολεμούν τον Θεό για μια θέση στις ίδιες τους τις καρδιές και συχνά υποπτεύονται ή και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Δεν θέλουν να επιτρέψουν στη διάθεση του Θεού ή στον ίδιο τον πραγματικό Θεό να καταλάβει τις καρδιές τους. Θέλουν μόνο να ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες, φαντασίες και φιλοδοξίες. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, να Τον ακολουθούν, και μπορούν ακόμα και να εγκαταλείψουν τις οικογένειες και τις δουλειές τους για Αυτόν, αλλά δεν βάζουν ένα τέλος στους κακούς τους τρόπους. Μερικοί μάλιστα κλέβουν ή σπαταλούν προσφορές, ή καταριούνται τον Θεό όταν είναι μόνοι τους, ενώ άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούν τη θέση τους προκειμένου να καταθέτουν επανειλημμένα για τον εαυτό τους, να μεγαλοποιούν εαυτούς ανταγωνιζόμενοι τον Θεό για ανθρώπους και κύρος. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέτρα για να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζουν ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Μερικοί, ακόμη και εσκεμμένα, παραπλανούν τους ανθρώπους ώστε να σκέφτονται ότι είναι θεοί, προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Ποτέ δεν θα πουν στους ανθρώπους ότι έχουν διαφθαρεί, ότι είναι, ακόμα, διεφθαρμένοι και αλαζόνες και να μην τους λατρεύουν και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, όλα οφείλονται στην εξύψωση του Θεού και σε όσα πρέπει να πράττουν ούτως ή άλλως. Γιατί όμως δεν το λένε αυτό; Διότι τρέμουν από τον φόβο τους μήπως χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων. Τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και ποτέ δεν γίνονται μάρτυρες του Θεού, καθώς ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να Τον κατανοήσουν. Είναι δυνατόν να γνωρίζουν τον Θεό χωρίς να τον κατανοούν; Αδύνατον! Έτσι, ενώ οι λέξεις στο θέμα «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός» μπορεί να είναι απλές, η σημασία τους για τον καθένα είναι διαφορετική. Για κάποιον που συχνά δεν υπακούει στον Θεό, Του αντιστέκεται, και είναι εχθρικός απέναντί Του, σημαίνει καταδίκη· ενώ για κάποιον που επιδιώκει την πραγματικότητα της αλήθειας και συχνά έρχεται ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει το θέλημά Του, είναι αναμφίβολα σαν το ψάρι στο νερό. Έτσι, όταν κάποιοι ανάμεσά σας ακούν για τη διάθεση και το έργο του Θεού, αρχίζουν να πονοκεφαλιάζουν, οι καρδιές τους γεμίζουν αντίδραση και νοιώθουν εξαιρετικά άβολα. Υπάρχουν όμως και άλλοι μεταξύ σας, που σκέφτονται: Το θέμα αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι, επειδή μου κάνει τόσο καλό. Είναι ένα κομμάτι που δεν μπορεί να λείπει από τη βιωματική εμπειρία μου· είναι η ουσία της ουσίας, το θεμέλιο της πίστης στον Θεό και κάτι που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αντέξει να εγκαταλείψει. Για όλους εσάς, το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να φαίνεται κοντά και μακριά, αμφότερα, άγνωστο, κι όμως γνωστό. Αλλά, ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, τούτο είναι ένα θέμα που όλοι όσοι κάθονται εδώ πρέπει να ακούσουν, να γνωρίσουν και να καταλάβουν. Ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις, από το πώς το βλέπεις ή από πώς το εκλαμβάνεις, η σημασία αυτού του θέματος δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ο Θεός επιτελεί το έργο Του από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπινου γένους. Στην αρχή, το έργο ήταν πολύ απλό, αλλά, ακόμα και έτσι, εξακολουθούσε να περιέχει εκφράσεις της ουσίας και της διάθεσης του Θεού. Ενώ το έργο του Θεού έχει πλέον αυξηθεί, με Εκείνον να καταβάλλει τεράστια ποσότητα συμπαγούς έργου μέσα σε κάθε άνθρωπο που Τον ακολουθεί, και να εκφράζει σημαντική ποσότητα του λόγου Του, από την αρχή μέχρι τώρα, το πρόσωπο του Θεού είναι κρυμμένο από την ανθρωπότητα. Αν και έχει ενσαρκωθεί δύο φορές κιόλας, από την εποχή των βιβλικών διηγήσεων μέχρι τις σύγχρονες ημέρες, ποιος είδε ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Βασιζόμενοι στην κατανόησή σας, έχει δει ποτέ κανείς το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Όχι. Κανείς δεν έχει δει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, που σημαίνει ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ τον αληθινό εαυτό του Θεού. Αυτό είναι κάτι στο οποίο όλοι συναινούν. Δηλαδή, το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, ή το Πνεύμα του Θεού, είναι κρυμμένο από όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων του Αδάμ και της Εύας, τους οποίους δημιούργησε, και συμπεριλαμβανομένου του δίκαιου Ιώβ, τον οποίο είχε αποδεχθεί. Ούτε καν εκείνοι είδαν το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Αλλά γιατί ο Θεός καλύπτει εν γνώσει Του το πραγματικό Του πρόσωπο; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός φοβάται μήπως τρομάξει τους ανθρώπους». Άλλοι λένε: «Ο Θεός κρύβει το πραγματικό Του πρόσωπο, επειδή ο άνθρωπος είναι υπερβολικά μικρός και ο Θεός υπερβολικά μέγας· οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να Τον δουν, αλλιώς θα πεθάνουν». Υπάρχουν, επίσης, εκείνοι που λένε: «Ο Θεός είναι απασχολημένος καθημερινά, διαχειριζόμενος το έργο Του - ίσως να μην έχει τον χρόνο να εμφανιστεί για να αφήσει τους ανθρώπους να Τον δουν». Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε εσείς, Εγώ έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; Ότι ο Θεός ούτε καν θέλει να δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Η απόκρυψή Του από την ανθρωπότητα είναι κάτι που ο Θεός κάνει εσκεμμένα. Με άλλα λόγια, η πρόθεση του Θεού είναι να μην δουν οι άνθρωποι τον πραγματικό Του πρόσωπο. Τούτο θα πρέπει να έχει καταστεί ξεκάθαρο σε όλους ως τώρα. Παρ’ όλο που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ και σε κανέναν το πρόσωπό Του, πιστεύετε ότι υπάρχει το πρόσωπο του Θεού; (Ναι). Και βέβαια υπάρχει. Η ύπαρξη του προσώπου του Θεού είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά όσο για το πόσο μέγα είναι το πρόσωπο του Θεού ή το πώς μοιάζει – είναι αυτές ερωτήσεις που πρέπει να διερευνήσει η ανθρωπότητα; Όχι. Η απάντηση είναι αρνητική. Αν το πρόσωπο του Θεού δεν αποτελεί θέμα προς διερεύνηση, τότε ποιο ζήτημα πρέπει να εξετάσουμε; (Τη διάθεση του Θεού). (Το έργο του Θεού). Προτού, όμως, αρχίσουμε να επικοινωνούμε το επίσημο θέμα, ας επιστρέψουμε σε αυτό που συζητούσαμε μόλις πριν: Γιατί ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπό Του στην ανθρωπότητα; Γιατί ο Θεός κρύβει εσκεμμένα το πρόσωπό Του από την ανθρωπότητα; Υπάρχει μόνο ένας λόγος, και είναι ο εξής: Αν και ο δημιουργημένος άνθρωπος έχει διέλθει χιλιάδες χρόνια από το έργο του Θεού, δεν υπάρχει ούτε ένας που να γνωρίζει το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία Του. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι αντιτίθενται σε Αυτόν, και ο Θεός δεν πρόκειται να παρουσιαστεί σε ανθρώπους που είναι εχθρικοί απέναντί Του. Τούτος είναι ο μοναδικός λόγος, που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ στον άνθρωπο το πρόσωπό Του και που προστατεύει σκόπιμα το πρόσωπό Του από αυτούς. Καταλάβατε τώρα τη σημασία της γνώσης της διάθεσης του Θεού;

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους σύμφωνα με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό,τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός – θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος – πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο έζησε ο άνθρωπος κατά την Εποχή του Νόμου –την εποχή-λίκνο του ανθρώπινου γένους– υπό την καθοδήγηση του αόρατου και μη απτού Θεού.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά μετά την Εποχή του Νόμου, μια ενσάρκωση που διήρκεσε τριάντα τρία και μισό χρόνια. Για έναν άνθρωπο, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολύς καιρός; (Όχι ιδιαιτέρως). Δεδομένου ότι η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τριάντα-κάτι χρόνια, τα τριάντα τρία και μισό δεν είναι πολύς καιρός. Αλλά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολλά. Έγινε άνθρωπος – ένας άνθρωπος συνηθισμένος, που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού. Τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβει έργο, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά και να υπομείνει πάθη, που οι απλοί άνθρωποι είναι αδύνατον να αντέξουν. Το σύνολο των παθών που υπέστη ο Κύριος Ιησούς κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, από την αρχή του έργου Του έως ότου σταυρώθηκε, ίσως να μην είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν παρακολουθήσει προσωπικά, αλλά μπορείτε τουλάχιστον να αντιληφθείτε ένα μικρό μέρος του μέσα από τις ιστορίες της Βίβλου; Ανεξάρτητα από το πόσες λεπτομέρειες υπάρχουν σε αυτά τα καταγεγραμμένα γεγονότα, συνολικά, το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν γεμάτο κακουχίες και πάθη. Για τον διεφθαρμένο άνθρωπο, τριάντα τρία και μισό έτη δεν είναι πολύς χρόνος· λίγη ταλαιπωρία δεν είναι και μεγάλη υπόθεση. Αλλά για τον άγιο, άμωμο Θεό, ο οποίος πρέπει να κουβαλήσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, και να τρώει, να κοιμάται και να ζει με αμαρτωλούς, η οδύνη αυτή είναι υπερβολικά μεγάλη. Είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος όλων των πραγμάτων και ο Κυβερνήτης των πάντων, όταν, όμως, ήρθε στον κόσμο, υποχρεώθηκε να υπομείνει την καταπίεση και τη σκληρότητα των διεφθαρμένων ανθρώπων. Προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο Του και να διασώσει την ανθρωπότητα από τη δυστυχία, έπρεπε να καταδικαστεί από τον άνθρωπο και να κουβαλήσει τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Η έκταση των παθών που υπέμεινε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε βάθος ή να αναγνωριστεί από τους απλούς ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν τα πάθη αυτά; Αντιπροσωπεύουν την αφοσίωση του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Αντιπροσωπεύουν την ταπείνωση που υπέμεινε και το τίμημα που κατέβαλε για τη σωτηρία του ανθρώπου, προκειμένου να εξαγοράσει τις αμαρτίες του και να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του. Σημαίνουν επίσης ότι ο άνθρωπος θα λυτρωνόταν από τον σταυρό του Θεού. Πρόκειται για ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα, με ζωή, ένα τίμημα που τα δημιουργημένα όντα αδυνατούν να αντέξουν. Ακριβώς επειδή Εκείνος διαθέτει την ουσία του Θεού και είναι εξοπλισμένος με ό,τι έχει και είναι ο Θεός, μπορεί και να αντέξει αυτό το είδος των παθών και το συγκεκριμένο έργο. Είναι κάτι που κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να κάνει στη θέση Του. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, καθώς και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του. Μήπως τούτο αποκαλύπτει κάτι για το τι έχει και είναι ο Θεός; Είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζει η ανθρωπότητα;

Κατά την εποχή εκείνη, αν και ο άνθρωπος δεν είδε το πρόσωπο του Θεού, δέχθηκε την θυσία του Θεού της εξιλέωσης των αμαρτιών και λυτρώθηκε από τον σταυρό του Θεού. Η ανθρωπότητα μπορεί να μην είναι ανενημέρωτη με το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή της Χάριτος, αλλά είναι κανείς εξοικειωμένος με τη διάθεση και το θέλημα που εξέφρασε ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο λεπτομέρειες του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών μέσα από διάφορους διαύλους, ή ιστορίες σχετικές με τον Θεό, που έλαβαν χώρα τη στιγμή που ο Θεός υλοποιούσε το έργο Του. Οι εν λόγω λεπτομέρειες και ιστορίες αποτελούν το πολύ μονάχα κάποιες πληροφορίες ή θρύλους για τον Θεό, και δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες ιστορίες γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τούτο δεν σημαίνει ότι έχουν βαθιά κατανόηση και γνώση της διάθεσης του Θεού ή της ουσίας Του. Όπως και κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος, αν και οι άνθρωποι είχαν βιώσει μια στενή και οικεία επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, η γνώση τους για τη διάθεση και την ουσία Του ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Κατά την Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και την πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου του έργου, ο Θεός ακόμα εκφράζει ανεπιφύλακτα τον λόγο Του, επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελέσει, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπομένει και να ανέχεται την ανυπακοή και την άγνοια του ανθρώπου. Δεν αποκαλύπτει αδιαλείπτως ο Θεός τη διάθεσή Του και δεν εκφράζει το θέλημά Του ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργασίας; Επομένως, από τη δημιουργία του ανθρώπου έως τώρα, η διάθεση του Θεού, το Είναι και τα υπάρχοντά Του, καθώς και το θέλημά Του, ήταν πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός ουδέποτε απέκρυψε εσκεμμένα την ουσία, τη διάθεση ή το θέλημά Του. Απλώς η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για τις ενέργειες του Θεού, για το θέλημά Του – γι’ αυτό και η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό είναι τόσο αξιοθρήνητη. Με άλλα λόγια, ενώ ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, στέκεται και κάθε στιγμή στο πλευρό της ανθρωπότητας, προβάλλοντας ανοιχτά και αδιαλείπτως το θέλημα, τη διάθεση και την ουσία Του. Κατά μία έννοια, το πρόσωπο του Θεού είναι και αυτό ανοιχτό στους ανθρώπους, αλλά εξαιτίας της τύφλωσης και της ανυπακοής τους, είναι μονίμως ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Άρα, αν ισχύει αυτό, τότε η κατανόηση της διάθεσης του Θεού αλλά και του ίδιου του Θεού δεν πρέπει να είναι εύκολη για όλους; Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση, σωστά; Εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι εύκολο, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, δεν καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν πραγματικά ή να αποκτήσουν ξεκάθαρη κατανόησή Του – είναι πάντα θολή και ασαφής. Αλλά αν πείτε ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτό είναι σωστό. Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο του έργου του Θεού για τόσο πολύ καιρό, θα έπρεπε όλοι, μέσω των εμπειριών τους, να έχουν αυθεντικές σχέσεις με τον Θεό. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, να έχουν συναισθανθεί σε κάποιο βαθμό τον Θεό μέσα στις καρδιές τους ή να έχουν συγκρουστεί προηγουμένως μαζί Του σε πνευματικό επίπεδο, έτσι ώστε να έχουν, τουλάχιστον, κάποια αντιληπτική επίγνωση της διάθεσης του Θεού ή να έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση Αυτού. Από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να ακολουθεί τον Θεό ως τώρα, η ανθρωπότητα έχει λάβει πάρα πολλά, αλλά λόγω διαφόρων αιτιών –το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου, την άγνοια, την επαναστατικότητα και τις διάφορες προθέσεις– η ανθρωπότητα έχει επίσης χάσει και πάρα πολλά. Μήπως ο Θεός δεν έχει δώσει ήδη αρκετά στην ανθρωπότητα; Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τους ανθρώπους, τους προμηθεύει με αυτό που έχει και είναι, ακόμα και με τη ζωή Του· η γνώση της ανθρωπότητας για τον Θεό δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συναναστρέφομαι περαιτέρω μαζί σας για το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσής Του, και του Θεού του ίδιου. Σκοπός είναι να μην αποβούν μάταια τα χιλιάδες χρόνια φροντίδας και σκέψης που ο Θεός έχει διαθέσει στον άνθρωπο, και η ανθρωπότητα να μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει και να αντιληφθεί το θέλημα του Θεού απέναντί της. Ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προχωρήσουν σε ένα νέο βήμα στη γνώση τους για τον Θεό. Θα επιστρέψει επίσης τον Θεό στη σωστή θέση Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δηλαδή θα Τον δικαιώσει.